كلمه 87:

متن حديث :
من تذكر بعد السفر استعد.252
ترجمه :
كسى كه ياد كند دورى سفر خود را استعداد و تهيه آن راه دور خود را بيند پس كسيكه متذكر دورى طريق آخرت باشد البته آماده ميسازد ساز و برگ آن سفر هولناك را كه تقوى و عمل صالح باشد پس اشخاصى كه در تهيه توشه و زاد آخرت نيستند جهتش عفلت آنها است از آن سراى.

جهان اى پسر ملك جاويد نيستنشستى بجاى دگر كس بسىمن دل بر اين سالخورده مكان   ز دنيا وفادارى اميد نيستنشيند بجاى تو ديگر كسىكه گنبد نپايد بر او گردكان

پس اى عزيز من لختى بهوش بيا و نظر كن ببين چگونه رفاى تو رفتند و در بستر قبر خفتند تو هم بايد مسافرت كنى و همان طريق را بپيمائى پس در تهيه كار خود باش و بغفلت مگذران و خود را خطاب كن و بگو:

خاك من و تو است كه باد شمالما لك فى الخيمة مستلقياًعمر بافسوس برفت آنچه رفتقد وعر المسلك ياذا الفتىبسكه در آغوش لحد بگذردلا تك تغتر بمعمورةايكه درونت بگنه تيره شدمالك تعصى و منادى القبولزنده دلا مرده ندانى كه كيست   ميبردش سوى يمين و شمالقد نهض القوم و شد والرحالديگرش از دست مده بر محالافلح من هيأزاد المالبر من و تو روز و شب و ماه و ساليعقبها الهدم او الانتقالترسمت آئينه نگيرد صقالمن قبل الحق ينادى تعالآنكه ندارد بخدا اشتغال

و روى ان اميرالمؤمنين (عليه السلام) كان ينادى فى كل ليلة حين يأخذ الناس مضاجعهم للمنام بصوت يسمعه كافة اهل المسجد و من جاورة من الناس: تزودوا- رحمكم الله - فقد نودى فيكم بالرحيل و اقلوا العرجه على الدنيا و انقلبوا بصالح ما يحضركم من الزاد فان امامكم عقبة كؤوداً و منازل مهولة لابد من الممر بها و الوقوف عليها.253
يعنى روايتشده كه اميرالمؤمنين ندا ميكرد در هر شب هنگاميكه مردم بجهت خواب بخوابگاه خويش ميرفتند بصدائى كه مى‏شنيدند آنرا همه اهل مسجد يعنى مسجد كوفه و مردمى كه در همسايگى مسجد بودند ميفرمود:
زاد و توشه برداريد خدا رحمت كند شماها را پس بتحقيق كه منادى رحلت و كوچ در ميان شما ندا كرده و كم بكنيد اقامت بر دنيا را و برگرديد بسوى آخرت با آنچه ممكن ميشود شما را از توشه صالح و نيكو پس بدرستيكه در پيش راه شما گردنه و كتل سخت و منزلهاى هولناك است كه نيست چاره از گذاشتن از آنها و وقوف بر آنها

پاورقی

252) نهج البلاغه ص 1222 حكمت 272.
253) نهج البلاغه ص 655 با كمى تفاوت.