اشکالات پيرامون يادآوري حادثه غدير بعد از وقوع آن

ممكن است در بعضی اذهان اين مطلب خلجان داشته باشد كه جريان خلافت على عليه السّلام در صحراى غدير خمّ در مقابل هفتاد هزار نفر انجام گرفت، و فقط اهل مدينه با برنامه شوم سقيفه بنى ساعده مطلب را دگرگون ساختند، امّا اشخاصى كه در اطراف بودند و حق را مى‏دانستند، چرا اقدامى نكردند و على را يارى ننمودند؟  
اولاً، گروه زيادي از مسلمانان كه اهل مدينه نبودند، در جحفه از پيامبر، صلّي اللّه عليه وآله، جدا شدند و بنابراين نقلي از آنهادر تاريخ ثبت نشده است. 
مگر ممکن است رسول خدا(ص) در غديرخم، بر جانشينی حضرت علی(ع) تأکيد نموده و بيعت گرفته باشند، اما اصحاب و مسلمانان، اندکی بعد که حضرت رحلت فرمودند، به غدير و امير غدير(ع) پشت کرده باشند؟   براي يافتن پاسخ، دو نمونه از فرمايشات اميرالمؤمنين(ع) را مي آوريم: آن حضرت امام(ع) در نامه 28 نهج البلاغه در پاسخ معاويه، درباره برخوردي که براي اجبار ايشان بر بيعت با خليفه اول شده، اين طور ياد کرده اند:
اين كه گفته اند حضرت اميرالمؤمنين على((عليه السلام)) اشاره اى به حديث غدير نكرده است كاملا خطا است حضرت على((عليه السلام)) هم در نهج البلاغه و هم در مناسبت هاى ديگر به قضيه غدير خم تصريح كرده اند 
احتمالا اين سوال از اين باب است كه پرسشگر مي خواهند بدانند كه آيا حادثه ي غدير واقعي است يا ساختگي؟ اگر واقعي است چرا حضرت علي(ع) خليفه ی مسلمانان نشدند؟ خب اجازه دهيد اول كمي در مورد چگونگي روز غدير كه طبق تقويم تطبيقي هزار و پانصد ساله ي هجري قمري و ميلادي ( تحقيق حكيم قريشي) روز هجدهم سال دهم هجري مطابق دوشنبه 15 مارس سال 623 ميلادي و به نقل بعضي روز عيد ايران و برخي ديگر 27 اسفند ماه در ايران(اگر اشتباه نكنم) توضيح مختصري عرض كنم.  
در تمام تواريخ معتبر اهل سنت، پيرامون واپسين لحظات حيات مبارك پيامبر(ص) آمده كه حضرت درخواست قلم و كاغذي نمودند تا سندي مكتوب پيرامون مسأله ولايت اهل بيت(ع) باقي گذارند ولي خليفه دوم مخالفت نموده و گفت: «ان الرجل ليهجر». اكنون اين سؤال پيش مي‏آيد كه آيا ذكر اين سخن در منزل پيامبر(ص) و رهبر عظيم الشأن اسلام، در برابر نزديكترين افراد و بازداشتن پيامبر از چنين تصميمي متكي به قدرت سياسي و تبليغاتي بوده يا نبوده است؟
پيش از بيان علل سكوت حضرت علي شايان ذكر است كه ايشان پس از آن كه شنيدند عده اي هنوز مراسم تدفين پيامبر اكرم تمام نشده ، بر سر خلافت پيامبر به جنگ و ستيز برخاسته اند و فردي را پس از كش و قوس هاي فراوان به عنوان خليفه پيامبر اكرم برگزيدند، نه تنها در ابتدا سكوت نكردند; بلكه عملاً براي ستاندن حق خود اقدام كردند از جمله :  1. تحصن در خانه حضرت زهرا دخت پيامبر اكرم (ص) با عده اي از مهاجران كه مخالف خلافت بودند. 
اين که چرا در سقيفه، نامي از حضرت علي (عليه السلام) به ميان نيامد يا اسمي از حديث غدير به ميان نيامد، سخن زياد است. عزيزان توجه داشته باشند که فلسفه تشکيل سقيفه براي اين بود که غدير را از نظرها محو کنند. اگر اين ها معتقد به غدير بودند، نيازي نبود که اينها بيايند در سقيفه، آن بساط را پهن کنند.
اگر ماجراي غدير خم از نظر تاريخي واقعيت دارد، چرا پس از ماجراي سقيفه شركت كنندگان در آن محفل و نيز مردم مدينه سخني كه نشانه يادآوري اين ماجرا باشد، بر زبان نياوردند؟  به نظر مي‏رسد اين پرسش يكي از چالش‏هاي جدّي فرا روي شيعه است؛ زيرا شيعه: