جواب :
پیامبر اکرم(صلى الله عليه وآله) در روز غدیر فرمودند :«من کنت مولاه فعلیّ مولاه» (هر که من مولای اویم پس علی مولای اوست) و ما در هر چه شك داشته باشيم در اين كه واژه «مولى» در اين مقام تنها دلالت بر امامت اميرالمومنين(عليه السلام)دارد، شك نخواهيم داشت.
استدلال با حديث غدير بر اصلى از اصول دين در گرو قطعى بودن حديث از نظر سند، و دلالت است. خوشبختانه هر دو شرط در اين حديث به نحو روشن متحقق مى باشد، اما از نظر سند تنها از علماى اهل سنت 360 تن اين حديث را در طول چهارده قرن نقل كرده و در هر قرنى حديث حالت تواتر داشته است حتى گروهى درباره سند اين روايت كتابهاى جداگانه نوشته اند، مثلا طبرى(متوفاى 310) در كتابى به نام «الولايه فى طرق حديث الغدير» اين حديث را از 75 طريق نقل كرده است.
ابن عقده كوفى(متوفاى 333) در رساله ولايت اين حديث را از 105 طريق نقل كرده است.
حدیث غدیر از قطعی ترین روایات اسلا می و مصداق روشن حدیث متواتر است، تا آن جا که محقق بزرگ، علا مه امینی، در کتاب الغدیر آن را از۱۰۲نفر از صحابه و یاران پیامبر (ص)،۸۴نفر از تابعین و۳۶۰نفر از دانشمندان و مؤلفان معروف اسلا می، با اسناد و مدارک زنده، نقل کرده است. همچنین۲۶نفر از دانشمندان بزرگ اسلا می را نام برده که کتاب مستقلی درباره آن نوشته اند.(۱)
على در«اصلاب شامخه و ارحام مطهره»
يكى از فضائل مهم انسان،فضيلت پدران و مادران است،كه مساله«وراثت»را تشكيل مىدهند و كليه خصائص و شمائل آنان طبق«قانون وراثت»از طريق«ژن»ها به فرزندان منتقل مى گردد.و اين حقيقت را قرآن مجيد نيز تاييد نموده،و نقش پدر و مادر را يكى از دو عامل (1) مهم سعادت و يا شقاوت مى خواند. (2)
«خانه گروهى از اصحاب به مسجد پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم راه داشت،روزى آن حضرت فرمود:هر درى كه به مسجد باز مىشود ببنديد مگر در خانه على را.درها بسته شد.در اين باره گروهى سخنانى ناروا گفتند و به گوش رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم رسيد.حضرت در ميان اصحاب به پا خاست و فرمود:گروهى درباره بستن درها و نبستن من در خانه على را،سخنانى گفتهاند.من از نزد خود نه درى را بستم و نه باز گذاشتم ولى دستورى داشتم كه آن را پى گرفتم».
از آياتى كه بر برترى على مرتضى عليه السلام بر همه پيامبران غير از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم دلالت دارد آيه مباهله است:
فمن حاجك فيه من بعد ما جاءك من العلم فقل تعالوا ندع ابناءنا و ابناءكم و نساءنا و نساءكم و أنفسنا و انفسكم ثم نبتهل فنجعل لعنة الله على الكاذبين (1) .
