جایگاه عدالت و مصلحت در حکومت امام علی(ع)

چکيده:

می توان حکومت های جهان را از منظر اهداف و آرمانها به دو گروه اساسی تقسیم کرد یکی حکومت برای عدالت و دیگری حکومت برای منافع شخصی یا گروهی. علی حکومت را برای عدالت می خواست نه برای منافع خود و خویشاوندانش . و هدف اصلی ایشان از اجرای عدالت این بود که زمینة رشد و تکامل مادی و معنوی را برای همة انسان ها فراهم کند و تا آنجا که می تواند غبار محرومیت و استضعاف فکری و فرهنگی را از چهرة مردم بزداید. از دیدگاه آن حضرت عدالت و پایبندی به آن، تنها یک دستورالعمل حکومتی نیست بلکه جوهره و اساس حکومت را تشکیل می دهد و بهاء و قیمت هر حکومت به تحقق عدالت در آن است. سؤالی که در این تحقیق در پی پاسخ به آن هستیم این است که آن حضرت تا چه اندازه برای عدالت ارزش و اهمیت قائل بودند و برای حفظ و بقاء حکومت خویش تاچه اندازه مصلحت اندیشی می کردند و در تزاحم بین مصالح مختلف چه نوع مصالحی را بر مصالح دیگر مقدم می نمودندو برای آنها اهمیت بیشتری قائل می شدند. در میان سخنان و سیرة رفتاری آن حضرت، آیا می توان مصلحتی مهمتر از مصلحت عدالت پیدا کرد؟ روش تحقیق در این پایان نامه، روش کتابخانه ای است و تلاش شده در نقل مطالب از منابع تاریخی معتبر و دست اول استفاده شود. مهم ترین منبع تحقیق این رساله، کتاب شریف نهج البلاغه و شرح ابن ابی الحدید بوده است و سعی شده تا در ترجمة عبارات از ترجمة دکتر شهیدی استفاده گردد. مهم ترین محدودیت تحقیق علو قدر و منزلت علی و اندک بودن بضاعت علمی و معنوی نویسنده می باشد که از ادراک کمالات آن حضرت ناتوان است

نوروزی، حسین

مقطع : کارشناسی ارشد

استاد راهنما : شانظری، جعفر

رشته گرایش : الهیات و معارف اسلامی

استاد مشاور : ذبیحی، محمد

دانشگاه : دانشگاه قم

تاريخ دفاع : ۱۳۸۲