حافظ- محمّد بن عبد اللّه بن محمّد، ابو عبد اللّه- حاكم ضبّى- معروف به (ابن البيّع) نيشابورى

متوفاى 405- صاحب «مستدرك» بر صحيحين (صحيح مسلم و صحيح بخارى) كه مورد نظر همگان و مشهور است- در سال 321 ولادت يافته و از دوران كودكى در تحصيل و طلب حديث بوده و در سن 30 سالگى صلاحيت شنيدن و حفظ حديث را احراز كرده - اين مطلب را ذهبى در جلد 3« تذكره» صفحه 242 ذكر نموده، و بر حسب اين كيفيت، روايت او از محاملى متوفاى 330 صحيح تلقى ميشود- خطيب و ذهبى- و ابن كثير در جلد 6 تاريخش ص 273 و در جلد 3 «تذكره» صفحه 242 و در جلد 11 (البدايه و النهايه) صفحه 355 او را توثيق نموده‏اند، حديث غدير را در مستدرك خود بطرق مختلف كه صحت اكثر آنها را تصريح نموده، روايت كرده، از جمله آنها در صفحات 48 و 66 و 72 و 78 و 88 و 92 و 97 و 103 گذشت، و روايت او در حديث مناشده رحبه بلفظ زيد بن يثيع باسناد صحيح كه رجال آن ثقه هستند و در حديث احتجاج روز جمل، خواهد آمد.