سيد محمود بن عبد اللّه حسينى- آلوسى- شهاب الدين- ابو الثناء بغدادى- شافعى

(در سال 1217 در كرخ متولد و در 1270 وفات يافته)، نامبرده يكى از نوابغ عراق و دانشمندان بنام است، كه صيت شهرتش در آفاق پيچيده، و در انواع علوم و فنون محيط و مسلّط است، نامبرده از يك خاندان مشهور عراقى است كه قديما در علم و ادب ريشه داشته‏اند، تأليفات بسيار و گرانبهاى قابل ملاحظه دارد -شرح حال او در« اعلام العراق) ص 21 و در« مشاهير العراق» جلد 1 ص 198 و« جلاء العينين» ص 27 و 28 و غير اينها موجود است- اشاره بحديث او در صفحات 76 و 86 و 99 و 100- گذشت و حديث او در نزول آيه تبليغ در شأن أمير المؤمنين عليه السّلام خواهد آمد و او را در پيرامون صحّت حديث «غدير» سخنى است كه در باب كلمات در اطراف سند حديث خواهد آمد.