شمس الدين محمّد بن محمّد بن محمّد- ابو الخير دمشقى- مقرى- شافعى معروف به (ابن الجزرى)

متوفاى 833، شرح حال كامل و وافى از او در جلد 9 «الضّوء اللامع» ص 255- 260 موجود است كه ضمن آن استادان او در فقه و در اصول فقه و در حديث و در معانى و بيان ذكر شده و سخاوى در كتاب مزبور گويد: عدّه‏اى از مشايخ باو اجازه فتوى و تدريس و اقراء داده‏اند، و تصنيفات او را در علوم مختلفه تعداد نموده و آنها را ستوده و از جمله تصنيفات او كتاب «اسنى المطالب في مناقب على بن ابي طالب عليه السّلام» را ذكر مينمايد، و در جلد 1 «الشقائق النعمانيّه» ص 39- 49 و همچنين در حواشى «الفوايد البهيه» ص 140 شرح حال مفصلّى از او مذكور است، نامبرده حديث غدير را بطرق مختلفه در كتاب مذكور خود «اسنى المطالب» روايت نموده، اشاره به بعضى از طرق نامبرده در صفحات 43 و 45 و 47 و 51 و 53 و 56 و 60 و 62 و 76 و 80 و 86 و 87 و 89 و 93 و 100 و 104 و 106 گذشت و روايت او در احتجاج حضرت صديقه سلام اللّه عليها بحديث غدير خواهد آمد.