علی علیه السلام و غسل پيامبر صلى اللَّه عليه و آله‏

سليم گفت: از براء بن عازب شنيدم كه مى‏گفت: بنى هاشم را چه در حيات پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و چه بعد از وفات آن حضرت شديدا دوست مى ‏داشتم.

هنگامى كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله از دنيا رفت به على عليه السّلام وصيّت كرد كه غسلش را غير او بر عهده نگيرد، و براى احدى غير او سزاوار نيست عورتش را ببيند، و هيچ كس عورت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله را نمى ‏بيند مگر آنكه بينائيش از بين مى ‏رود1.

على عليه السّلام عرض كرد: يا رسول اللَّه، چه كسى مرا در غسل تو كمك مى ‏كند؟ فرمود: جبرئيل با گروهى از ملائكه.

و چنين شد كه على عليه السّلام آن حضرت را غسل مى‏داد، و فضل بن عباس با چشمان بسته آب مى‏ريخت، و ملائكه بدن حضرت را آن طور كه على عليه السّلام مى‏خواست مى‏گردانيدند.
على عليه السّلام خواست پيراهن پيامبر صلى اللَّه عليه و آله را از تنش بيرون آورد، كه صيحه زننده‏اى به او ندا داد:

«اى على، پيراهن پيامبرت را بيرون مياور». لذا دستش را از زير پيراهن داخل كرد و او را غسل داد و سپس حنوط كرد و كفن نمود، و هنگام كفن كردن و حنوط پيراهن را بيرون آورد.

• 1. احتمالا منظور اين باشد كه هر كس چشمش به عورت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بيفتد ديده‏اش كور مى‏شود اگر چه از روى عمد نباشد، و چون در هنگام غسل احتمال رؤيت- و لو غير عمدى- وجود دارد، لذا اين مسأله فقط براى امير المؤمنين عليه السّلام اجازه داده شده است.