منظور از حدیث «من کنت مولاه...» چه بوده است؟

با استناد به حدیث زیر گفته شده است که منظور از حدیث ولایت، امامت و سلطنت نبوده است.

ابن عساكر نقل كرده كه به حسن بن علی كه بزرگ طالبیین و ولی صدقه جدش بود، گفته شد: آیا رسول خدا(صلی الله علیه و آله) نفرمود: «من كنت مولاه فعلی مولاه»؟ او گفت: آری، و لیكن - به خدا سوگند - رسول خدا به آن، قصد امامت و سلطنت نكرده است، و اگر چنین قصدی داشت برای مردم روشن می‌نمود.(1)
و نیز فرزندش عبدالله می‌گفت: «در امر خلافت برای ما مقامی نیست كه برای دیگران نباشد. و در هیچ كس از اهل بیت، امام واجب الاطاعه از جانب خدا نبوده است. او امامت امیرالمؤمنین را كه از جانب خدا باشد را نفی نموده است.(2)
پاسخ:
اولا: درباره سادات بنی الحسن‌ علیهم السلام معروف آن است كه قیامشان تحت شعار ولایت و امامت برای آل محمد(صلی الله علیه و آله) بوده است؛ همان‌گونه كه در مورد نفس زكیه و صاحب فخ و دیگر سادات حسنی رسیده است.
ثانیا: با وجود این همه روایات در مورد ولایت و امامت امیرالمؤمنین‌(علیه السلام) و اهل بیت عصمت و طهارت، چگونه می‌توان انكار امامت و ولایت آنان را نمود.
ثالثا: چگونه ممكن است كه اجتماع عظیم مردم در صحرای غدیر و تاج‌ گذاری برای امام علی‌(علیه السلام) و بیعت با او را انكار كرده و امامت آن حضرت را نفی كرد؟
رابعا: بر فرض ثبوت این دو خبر، برداشت شخصی دو نفر غیر معصوم دلیل بر حجیت حرف آن‌ها نیست، ممكن است كه از روی غرض‌ ورزی این حرف‌ها را زده باشند.

پی نوشت ها:
(1). تاریخ ابن عساکر، ج 4، ص 162.
(2). بصائر الدرجات، ص 153-156.

منبع: امامت