چرا پيامبر گرامي اسلام(ص)‌حضرت علي(ع)‌را در محل غدير خم به جانشيني برگزيد و مثلاً عرفات كه تعداد بيشتري حاضر بودند، اين كار را انجام نداد؟ آيا در قرآن در اين باره اشاره شده است‌؟

ابلاغ جانشيني حضرت علي يكي از دشوارترين و مهم ترين مأموريت هاي الهي بر دوش پيامبر گرامي اسلام بود. اهميت اين پيام به خوبي از آية 67 مائده كه در اين باره است ، پيداست : "يَـََّأَيُّهَا الرَّسُول ُ بَلِّغ ْ مَآ أُنزِل َ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّم ْ تَفْعَل ْ فَمَا بَلَّغْت َ رِسَالَتَه ُو وَاللَّه ُ يَعْصِمُكَ مِن َ النَّاس ِ إِن َّ اللَّه َ لاَ يَهْدِي الْقَوْم َ الْكَـَفِرِين َ ;(مائده ،67) اي پيامبر! آنچه از سوي خدا بر تو نازل شده است ، كاملاً ]به مردم [ برسان و اگر نرساني رسالت او را انجام نداده اي ..."
پيامبراكرم با بهره برداري از اصول روان شناسي ، مردم را براي توجه كامل به پيام مهم آسماني خويش آماده كرد و با جداسازي اين واقعة مهم از مراسم حج و مستقل نمودن آن ، اهميت آن را به خوبي نمايان ساخت . مردم پس از پايان يافتن مراسم حج و در راه مراجعت به وطن ، با مسئله غيرعادي و مهم روبه رو شدند. توقف در هواي گرم منطقة غديرخم كه در چند كيلومتري جحفه است ، و بازگشتن آن ها كه جلوتر رفته بودند و رسيدن آن ها كه در عقب كاروان مي آمدند، همه از اهميت مسئله خبر مي داد. پيامبرگرامي اسلام با ايجاد چنين مقدماتي جريان امامت علي را باز گفت و خطبة غرايي خواند. البته اين تنها بخشي از حكمت هاي انتخاب جايگاه غديرخم براي اعلان جانشيني حضرت بود. پس از پايان مراسم غديرخم ، مردم كه جمعيت آن ها بسيار زياد بود، متفرق شدند و هر يك به سوي كاشانة خويش رفتند و بلافاصله پراكنده شدن پس از مراسم ، فرصت هر گونه تحركي را از منافقان گرفت ; چرا كه با هيچ نقشه اي ديگر نمي توانستند ذهن مردم را مشوب كنند و به بيراهه بكشند، هرچند از نظر اقدام عملي موفق شدند به خواسته هاي شوم خود برسند، ولي نتوانستند حقيقت را بپوشانند، لذا مي بينيم در گذر تاريخ ، جريان غدير خم از صد و ده صحابي كه در جمع صدهزار نفري غدير خم حاضر بودند، روايت شده است .(ر.ك : فروغ ابديت ، آيت الله جعفر سبحاني ، ج 2، ص 477، مركز انتشارات دفتر تبليغات اسلامي ، ج هفتم ، قم ، 1371.) اين خود مي تواند حكمت ديگري براي انتخاب مكان غدير خم به شمار آيد.
مرحوم علامه اميني واقعه غدير را به تفصيل در يازده جلد باز گفته است . ايشان در كتاب گرانسنگ الغدير حديث غدير خم را از صد و ده صحابي ، هشتاد وچهار تابعي (كساني كه صحابه پيامبر(ص) را ديده اند) و سيصد و شصت دانشمند و مؤلف معروف اسلامي (شيعه و سني ) نقل كرده است .