ابو بكر- احمد بن جعفر بن حمدان بن مالك قطيعى -منسوب به« قطيعة الرقيق» است كه محلهايست در بالاترين قسمت غربى بغداد- (در سن 96 سالگى در سال 367 وفات يافته)، خطيب در جلد 4 تاريخش ص 74 شرح حال او را نگاشته و از ابن مالك حكايت نموده كه: نامبرده استادى بوده با صلاحيت و از ديگرى حكايت نموده كه: نامبرده متصف بصدق بوده، و از برقانى حكايت نموده كه: قسمتى از نوشتجات او در آب غرق و تلف شد و او آنقسمت را از نوشتهاى استنساخ كرد كه (ميگفتند) مسموعات او در آن نبوده، و بهمين مناسبت او را مورد نكوهش قرار دادند، و گر نه، نامبرده ثقه است و ابن كثير در جلد 11 تاريخش ص 293 نوشته كه: نامبرده ثقه و داراى حديث بسيار است، و حاكم در «مستدرك» و ذهبى در تلخيص خود صحت حديث او را تصريح نمودهاند؛ حديث مناشده در رحبه بطريق او از عبد الرحمن بن ابى ليلى و ابى الطفيل باسناد صحيح و رجالى كه همگى ثقه هستند، خواهد آمد، و حاكم در جلد 3 «مستدرك» ص 132 گويد: خبر داد ما را، ابو بكر احمد بن جعفر بن حمدان قطيعى در بغداد از اصل نوشته خود، حديث از عبد اللّه بن حنبل و او از پدرش- از يحيى بن حماد از ابو عوانه- از ابو بلج از- عمرو بن ميمون كه گفت: من نزد عبد اللّه بن عباس نشسته بودم: در اين هنگام نه گروه بر او وارد شدند ... تا آخر حديث مذكور در ص 95، و اسناد آن صحيح و رجال آن همگى ثقه هستند.