اگر مقصود از حديث غدير اعلان امامت علي عليه السلام بود، مناسب ترين زمان روزهايي بود که مسلمانان به انجام مناسک حج مشغول بودند، چنان که برترين مکان آن نيز سرزمين عرفه و منا بود، زيرا در آن زمان و مکان همه حاجيان حضور داشتند و امامت که مسئله اي است همگانى، به آنان ابلاغ مي شد. با توجه به نکته ياد شده، از نظر عقل پذيرفته نيست که هدف از غدير اعلان امامت علي عليه السلام بوده است، زيرا لازمه آن اين است که پيامبر صلي اللّه عليه وآله در ابلاغ آن، گزينه برتر را رها کرده است، که اين با مقام حکمت و رحمت پيامبر صلي اللّه عليه وآله سازگاري ندارد.
اگر به چگونگي مراسم غدير و اعلان امامت علي عليه السلام و بيعت همراهيان پيامبر صلي اللّه عليه وآله با او پس از آن توجه شود، روشن خواهد شد که عرفات و منا و هنگام انجام مناسک حج، مکان و زمان مناسبي براي آن نبوده است. مراسم غدير تنها سخنراني نبوده، تا گفته شود پيامبر صلي اللّه عليه وآله در عرفات و منا براي مردم سخنراني هاي مهمي کرده و مي توانست مسئله امامت علي عليه السلام را نيز مطرح کند، بلکه مراسم غدير علاوه بر سخنراني و اعلان امامت علي عليه السلام، با انجام مراسم و تشريفات ويژه اي همراه بوده که بيعت کردن مسلمانان حاضر در آن مراسم با او، مهم ترين آن است. روشن است که انجام اين تشريفات در سرزمين عرفات و منا که مردم به انجام مناسک حج اشتغال داشتند، ميسور نبوده است. اما حضور نداشتن مردم مکه يا حاجيان برخي مناطق ديگر در آن مراسم، به اعلان رسمي امامت علي عليه السلام و انجام تشريفات مخصوص آن لطمه اي وارد نمي ساخت، زيرا اولا: دليل قطعي بر عدم حضور افرادي از مکه به عنوان نمايندگان آنان در غديرخم در دست نيست، بلکه احتمال آن وجود دارد؛، و ثانيا: مراسم اعلان امامت علي عليه السلام به گونه اي انجام گرفت که به صورت خبري مهم به سرعت در مناطق مختلف دنياي اسلام انتشار يافت؛ و با توجه به اين که مشاهير و برجستگان صحابه پيامبر صلي اللّه عليه وآله در آن مراسم شرکت داشتند، حضور و بيعت آنان، اتمام حجت بر همگان به شمار مي رفت. بنابراين، تدبير پيامبر صلي اللّه عليه وآله که به امر و تدبير الهي صورت گرفته، حکيمانه ترين تدبير در اعلان رسمي امامت علي عليه السلام به مسلمانان بوده است.