وقتی امام، لحظه جراحت توطئه یهود را آشکار میکند.
استاد شهید مطهری :
"در قرآن کریم کلمه تحریف به کار رفته است؛ مخصوصا در مورد یهودی ها که این ها قهرمان تحریف در جهان اند؛ نه امروز، از وقتی که تاریخ یهودیت در دنیا به وجود آمده است.
نمی دانم این نژاد چه نژادی است که تمایل عجیبی به قلب حقایق و تحریف کردن دارد و لهذا همیشه کارهایی را در اختیار می گیرند که در آن کارها بشود حقایق را تحریف و قلب کرد... قرآن چه عجیب درباره این ها حرف می زند. این خصیصه یهودی گری که تحریف است، در قرآن به صورت یک خصیصه نژادی شناخته شده است. "
در تمامی وقایع تاریخ اسلام که منجر به وقوع جنگها و خونریزیهای فراوان در زمان حیات پیامبر گردید و همچنین حوادثی که باعث خروج مسیر حرکت اسلام از صراط مستقیم پس از پیامبر شد، همواره، ردپایی از خدعههای پنهان و پیدای یهود به چشم میخورد.
باید گفت این جریان در دوران حیات حضرت رسول، به صورت آشکارتر، به مبارزه با اسلام میپرداخته است اما پس از شهادت رسیدن ایشان که البته باز هم ردی از یهودی در آن دیده میشود، فعالیت و کارشکنیهای یهود، به صورت پنهان ادامه داشت تا جایی که در برخی از موارد، یافتن ردپای آنها در تاریخ، بسیار دشوار است و همین امر باعث شده که اهل بیت در مواردی به صورت آشکار، از توطئه یهودیت علیه دین اسلام، پرده بردارند.
باید گفت متاسفانه در جریان به شهادت رسیدن اهل بیت عصمت و طهارت همواره دست یهود به چشم میخورد و در صف آرایی در مقابل امام حسین (ع) و به شهادت رساندن نوادگان پیامبر با فجیع ترین شکل ممکن، اوج رذالت خود را به نمایش گذاشت.
باید گفت امام علی(ع) را نیز یک یهودی زاده به شهادت رسانده است. و این امر در همان دقایق ابتدایی توسط خود حضرت نقل شده است.
در کتاب "منتهی الآمال"، جلد اول، صفحه 258، آمده است:
"از پس او ابن ملجم آمد... و شمشیر بر فرق آن حضرت فرود آورد... آن حضرت فرمود:... سوگند به خدای کعبه که رستگار شدم. و صیحه ی شریفه اش بلند شد که فرزند یهودیه (ابن ملجم) مرا کشت، او را مأخوذ دارید. " در کتاب "ره آورد مبارزات حضرت زهرا سلام الله علیها" آمده است: "ابن ملجم یهودی زاده، مسلمان می شود و از طرف مردم یمن با امام علی(ع) بیعت می کند و در جنگ جمل و صفین شرکت می کند و پس از حکمیت جزو خوارج شده به ترور امام روی می آورد.
در منابع تاریخی اینگونه نقل است که خوارج به این نتیجه رسیدند که همه فتنه ها از علی بن ابی طالب، معاویة بن ابی سفیان و عمرو بن عاص برمی خیزد و باید امت اسلام را از دست این پیشوایان گمراهی نجات داد تا جامعه اسلامی طعم خوشی و راحتی را بچشد؛ از این رو عبدالرحمن بن ملجم مرادی قتل علی علیه السلام را به عهده گرفت و بَرَک بن عبیداللّه تمیمی مأمور کشتن معاویه گردید و عمرو بن بکر تمیمی نیز عهده دار قتل عمروعاص شد. این سه ضمن هم قسم شدن با یکدیگر، پیمان بستند که در شب نوزدهم ماه رمضان سال چهلم هجری این نقشه را عملی کنند، سپس هر یک راهی مقصد خود شدند(1)
این گونه منقول است که بَرَک بن عبیداللّه در شام توانست شمشیری بر ران معاویه فرود آورد و او را مجروح کند ، ولی عمرو بن بکر در مصر موفق به ترور عمروعاص نشد؛ در آن روز برای نماز حاضر نشد و به جای خود خارجة بن حذافه رئیس داروغه را برای اقامه نماز فرستاد که وی با شمشیر عمرو بن بکر از پا درآمد(2) و تنها ابن ملجم مرادی توانست به این توطئه جامه عمل بپوشاند و امام را به شهادت برساند.
نکتهای که ذکر آن ضروری است، این است که به نظر میرسد مطرح کردن نام عمروعاص و معاویه برای ترور، از همان ابتدا به منظور انحراف افکار عمومی و توسط یهود انجام گرفتهاست و هدف اصلی این توطئه به شهادت رساندن امیرالمومنین (علیه السلام) بودهاست.
زیرا یکی از استراتژیهای یهود از همان ابتدا خودزنی برای مظلومنمایی بودهاست و از آنجا که از یک سو عمروعاص و معاویه، خدمات فراوانی برای پیشبرد اهداف یهود کرده بودند، و از سوی دیگر، دارای مقام و منصب در میان مسلمانان بودند،، میتوانستند گزینه مناسبی برای انحراف افکار عمومی و حتی انحراف تاریخ باشند تا از این طریق، مسببان اصلی به شهادت رساندن امام اول شیعیان، مخفی بمانند اما امام، با تیزبینی خود، در همان دقایق ابتدایی مجروحیت، دست خونین یهود را برای تاریخ آشکار ساخت.
امام زمان (عج):
زَعَمَتِ الظَّلَمَةُ أَنَّ حُجَّةَ اللّهِ داحِضَةٌ وَ لَوْ أُذِنَ لَنا فِى الْكَلامِ لَزالَ الشَّكُّ:
ستمگران پنداشتند كه حجّت خدا از بين رفته است، در حالى كه اگر به ما اجازه سخن گفتن داده مى‌شد، هر آينه تمام شكّ‌ها را از بين مى‌برديم
1- تاریخ الأمم و الملوک، ج4، ص 110؛ أنساب الأشراف، ج2،ص490؛ مناقب آل ابی طالب، ج3، ص311.
2- انساب الاشراف، ج2، ص490 و 491.
منبع: مصاف [1]
