متوفاى 789، جزرى در جلد 2 طبقاتش، ص 174 شرح حال او را ثبت و گويد: پيشواى مبرّزما، حافظ بزرگ، شمس الدّين، سپس بذكر بعض از استادان او در قرائت و تأليفاتش پرداخته و او را نظما و نثرا ستايش نموده، و ابن حجر در جلد 3 «الدّرر» ص 465 شرح حال او و اساتيد و اجازات او را درج و درباره او گويد: نامبرده استادان بسيارى را درك و سماع او زياد بوده و خود نيز شخصا در كاوش و طلب احاديث بوده و بسيار قرائت كرده و مبانى و اسناد را بخوبى بدست آورده و از اين راه سود بسيارى عايد طالبين حديث نموده، نامبرده عالمى بوده است ذو فنون كه در اين راه رنج و مشقت بسيار تحمل كرده تا بحدى كه كسى چون او رنج نبرده روزگارى بكار حديث و نقل آن اشتغال ورزيده تا در «صالحيّه» وفات يافت، نامبرده در راه كسب كمال بمدارج عاليه نائل شد تا آنجا كه بر اقران خود برترى يافت، و متصدى فتوى و درس بود و در عين حال بسيار داراى مردانگى و متصف بصفات كمال انسانى بود، جزرى حديث احتجاج و استدلال صديقه طاهره سلام اللّه عليها را بحديث غدير در «اسنى المطالب» از او روايت ميكند، چنانكه خواهد آمد.