در سال 336 متولد و در 430 وفات يافته، شرح حال و ستايش او در بسيارى از كتب تاريخ و شرح حال رجال مندرج و ثبت است، ابن خلكان در جلد 1 تاريخش ص 27 گويد: نامبرده از محدثين بنام و مشهور و از بزرگان حفاظ مورد اعتماد و وثوق است، از افاضل محدثين گرفته و افاضل از او اخذ و بحديث او منتفع شدهاند، و كتاب او «حلية الاولياء» از بهترين كتب است، و ذهبى در جلد 3 تذكرهاش ص 292 از قول ابن مردويه نقل كرده كه: ابو نعيم در زمان خود كسى بوده كه طالبان حديث براى درك مجلس و بهرهگيرى از او بار سفر مىبستند و بسوى او مىشتافتند، و در افق اقطار جهان احدى در قوه حفظ و سنديّت كلام چون او نبوده، او يگانه حافظ دنيا (در زمان خود) بوده، همگان در نزد او جمع ميشدند و هر يك از حاضرين بنوبه خود در هر روز آنچه از احاديث مورد نيازش بود تا نزديك ظهر در محضرش قرائت مينمود و تصحيح ميكرد، احاديث او (در غدير خم) در صفحات 47 و 54 و 57 و 61 و 76 و 79 و 83 و 84 و 103 و 111 و 120 گذشت، و حديث او در داستان (مناشده) رحبه و در باب احتجاج عمر بن عبد العزيز و در نزول آيه تبليغ و آيه اكمال دين درباره على عليه السّلام خواهد آمد كه بسيارى از اسناد آن صحيح و رجال آن ثقه هستند.