حافظ احمد بن على بن محمّد- ابو الفضل عسقلانى- مصرى- شافعى- معروف به (ابن حجر)- در سال 773 متولد و در 852 وفات يافته- صاحب كتابهاى «الاصابه» و «تهذيب التهذيب»، سخاوى در جلد 2 «الضوء اللّامع» ص 36- 40 در شرح حال او بسط كلام داده و استادان او و تأليفاتش را ذكر و مورد ستايش قرار داده و درباره او گويد: پيشواى پيشوايان، قدماى از علماء به نيروى حفظ و مورد وثوق بودن و امانت و معرفت تامّه و ذهن روشن و درخشان و هوش مفرط و وسعت دامنه علم او در فنون مختلفه شهادت دادهاند، و استاد او «عراقى» شهادت داده كه نامبرده داناترين اصحاب او بحديث است، و هر يك از دو نفر- تقى فاسى- برهان حلبى گفتهاند:
همانند او را نيافتيم، و عبد الحى در جلد 7 «شذرات» ص 270- 273 از او نام برده و گويد. در فقه و عربيّت احاطه و تسلّط يافته و حافظ اسلام شده، و سپس در ستايش نسبت باو سخن بدرازا كشانده و تأليفات او را ذكر و آنها را ستوده، اشاره بحديث او (در موضوع غدير) در صفحات 40 ر 41 ر 50 ر 56 ر 62 ر 72 ر 76 ر 88 ر 89 ر 91 ر 93 ر100 ر 102 ر 108 ر 109 ر 111 گذشت و در داستان مناشده رحبه و موضوع ركبان خواهد آمد