(در سال 909 متولد و در سال 974 در مكّه مكرمه وفات يافته)، ابن عيدروس در «النور السافر» ص 287- 292 در شرح حال او بسط كلام داده و درباره او گويد: شيخ- پيشوا- شيخ الاسلام- خاتمه اهل فتوى و تدريس، در علم فقه بمنزله دريائى است كه با دلو جدّ و جهد نميتوان از زلال تحقيق او بهره گرفت- بطوريكه عارفين اجماع و اتفاق بر آن دارند، كه نامبرده امام الحرمين است و فضايل او در ميان هر گروه مشهور و تعداد شده، پيشوائى است كه پيشوايان باو اقتدا نمودهاند، بزرگوارى است كه قلوب عموم مردم اقليم حجاز متوجه و منصرف باو بوده تصنيفات او در زبان خود آيتى است كه هم عصران او از آوردن مانند آن ناتوانند، سپس- استادان او و تأليفاتش را تعداد و آنها را ستوده، و در جلد 1 «البدر الطالع» ص 109 نيز شرح حال او موجود است، حديث او درباره غدير در صفحه 59 گذشت و تفصيل آنچه كه در سخنان پيرامون سند حديث غدير از او ذكر شده خواهد آمد.