نوى، قريهايست از قراء حوران- دمشقى- شافعى متوفاى 676، سبكى در جلد 5 طبقاتش ص 166- 168 شرح حال او را ذكر و ستايش بليغ نسبت باو نموده، ابن كثير در جلد 13 تاريخش ص 278 او را ذكر نموده و گويد: استاد مذهب و بزرگ فقهاء زمان خود بوده و از حيث زهد و عبادت و ورع و تحقيق و فراهم ساختن موجبات بهم پيوستگى مردم- بمرتبهاى رسيد كه احدى از فقهاء قادر بوصول بآن نبودند، سپس تأليفات او را ذكر و توصيف نموده، ذهبى نيز در جلد 4 تذكرهاش ص 259- 264 در شرح حال او بسط كلام داده، حديث غدير نقل از تأليف او «رياض الصالحين» در ص 72 گذشت، و در كتاب ديگرش كه در تهذيب اسماء و لغات تأليف نموده چنين نگاشته: و در كتاب ترمذى از ابى سريحه صحابى- يا زيد بن ارقم (ترديد از شعبه است) از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله روايت شده كه: فرمود من كنت مولاه فعلى مولاه، ترمذى آنرا روايت نموده و گويد حديث حسن است و شكّ در شخص صحابى (راوى) بصحت حديث لطمه نميزند، زيرا تمام آنها عدول هستند.