حافظ ولى الدّين- عبد الرحمن بن محمّد مشهور به «ابن خلدون» حضرمى- اشبيلى- مالكى- (در سال 732 متولّد و در 808 وفات يافته)، صاحب تاريخ مشهور و داير، محبّى در جلد 4 «الضّوء اللامع» ص 145- 149 در شرح حال او بسط كلام داده و استادان او را در علوم متنوّعه معقول و منقول ذكر نموده و تأليفات او را تعداد و خود و مؤلّفاتش را مورد ستايش قرار داده، نامبرده در مقدّمه تاريخش ص 138 درباره بيان نصّ بر امامت در نزد اماميّه گويد: اين موضوع هم آشكار و هم پنهان است، اما آنچه كه آشكار است مانند قول (رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله) من كنت مولاه فعلى مولاه، سپس گويد: گفتهاند كه اين ولايت شامل و منطبق بأحدى نيست مگر درباره على عليه السّلام و بهمين جهت عمر گفت: اصبحت مولى كل مؤمن و مؤمنه، سپس بمناقشه در مفاد آن اشاره نموده است.