آيت اللّه سيد محمد حسين فضل اللّه در سال 1354 ه. ق در شهر نجف به دنيا آمد. پدرش سيد عبد الرئوف فضل اللّه، از علماى بزرگ بود كه تمام درسهاى مقدمات و سطوح را نزد پدر تلمذ نمود، دوره بحث خارج اصول و فقه را نزد اساتيد بزرگى چون آيت اللّه حكيم آيت اللّه خوئى، آيت اللّه سيد محمود شاهرودى، آيت اللّه شيخ حسين حلى و آيت اللّه سيد محمد روحانى گذراند.
در ضمن تحصيل، لمعه، رسائل و كفايه را تدريس مى نمود. همچنين در فعاليتهاى فرهنگى، ادبى نجف شركت مى كرد، داراى سه ديوان شعرى است كه دو جلد آن چاپ شده است.
در سال 1965 م كه انقلاب در عراق عليه رژيم سلطنتى به سركردگى عبد الكريم قاسم، روى داد، جماعة العلماء در نجف، فعاليتهاى خود را آغاز كرد، ايشان نيز به همراه آنان وارد فعاليتهاى سياسى، اجتماعى گرديد و در راه اندازى مجله « الاضواء» به همراه شهيد سيد محمد باقر صدر، فعاليت داشت.
در سال 1966 م. به تقاضاى جمعى از مؤمنين به عنوان وكيل آيت اللّه حكيم و آيت اللّه خوئى روانه لبنان گرديد و بعد ديگرى از فعاليت هاى فرهنگى، اجتماعى، خدماتى و سياسى خود را آغاز نمود، فكر تشكيل حكومت اسلامى از محورهاى فعاليتهاى فرهنگى، اجتماعى و سياسى ايشان بود.
در اين مدت به نوشتن مقالات و كتب اسلامى مشغول بود، در لبنان چند حوزه علميه و مؤسسه خيريه پايه گذارى نمود. مدرس هاى در جنوب لبنان به نام « مدرسة القرآن الكريم» جهت ياد دادن قرائت تجويد و حفظ قرآن تأسيس كرد و در كنار آن علوم قرآن را به دانش آموختگان، آموزش مى داد.
از همان ابتدا در مسجد امام رضا« عليه السلام» در منطقه بئر العبد به اقامه نماز جمعه همت گمارده به طور خلاصه ايشان مرد طرح و انديشه، قلم و نگارش، شعر و ادب، سخن و خطابه، رزم و مبارزه و اجتهاد و فقاهت و عالمى است نو انديش.
تأليفات متعددى در مسائل اسلامى دارد از جمله آنها، تفسير« من وحي القرآن» كه مورد بحث اين مقاله مى باشد.