متوفاى 977، صاحب دو تأليف بزرك و مهمّ: تفسير او موسوم به «السراج المنير» كه در سال 968 تأليف شده و در چهار مجلّد بچاپ رسيده- و «الاقناع في حلّ الفاظ ابى شجاع» كه در دو مجلّد بچاپ رسيده- و در كتب تذكره و شرح احوال علما حديث، تأليفات چاپ شده او هشت جلد تعداد شده- عبد الحىّ در جلد 8 «شذرات» ص 384 شرح حال او را ذكر كرده و درباره او چنين گويد:
خطيب- امام- علّامه- شربينى در «الكواكب» گفته: از شيخ احمد برلسى اخذ حديث نموده، سپس استادان او را تعداد كرده تا اينكه گويد: مشايخ او باو اجازه افتاء و تدريس دادند و او در زمان حيات استادانش تدريس نمود و فتوى داد و خلق بىشمارى از وجود او منتفع شدند و همه اهل مصر بصلاحيّت او معتقد و او را به علم و عمل و زهد و ورع و بسيارى عبادت و نماز توصيف كردند، سپس بعض از تأليفات و و گامهائى را كه در راه اصلاح برداشته ذكر نموده و بالاخره درباره او گويد: او آيتى از آيات الهى و حجّتى از حجج خداوند بر خلقش بود، حديث نزول آيه سأل سائل درباره على عليه السّلام پيرامون واقعه غدير خم نقل از تفسير او خواهد آمد.