شيخ محمّد حبيب اللّه بن عبد اللّه يوسفى از حيث نسب، و مدنى از جهت مهاجرت او بآنجا، و شنقيطى از لحاظ اقليم و منطقه- سخنور و علّامه و محدّث مصر بوده كتاب «اكمال المنّه» در موضوع اتّصال سند مصافحه كه موجب دخول بهشت ميشود، و «ايقاظ الاعلام» در موضوع وجوب پيروى رسم الخط مصحف امام، و كتاب «ثبت الشيخ الامير الكبير» و «الخلاصة النافعه» از او است و در دنباله كتاب اخير الذكر ارجوزه دارد كه به «النصايح الدينيّه» موسوم است، و تمام اين كتب در حدود سال 1345 بچاپ رسيده، نامبرده در كتاب خود «كفاية الطالب لمناقب على ابن ابى طالب عليه السّلام» چاپ مصر در ص 28- 30 حديثى را كه ترمذى از ابى سريحه يا- زيد- با بررسى در سند روايت نموده و حديثى را كه ابن سمّان از براء بن عازب و احمد از زيد در مسندش و از عمر در مناقبش با بررسى در سند روايت نموده، و حديث مناشده در رحبه را از طريق ابى حاتم، و از طريق احمد از سعيد بن وهب و حديث ركبان را از طريق احمد و بغوى و حديثى را كه ابن عبد البرّ در «استيعاب» از بريده و ابى هريره و جابر و براء و زيد از داستان غدير روايت نمودهاند ذكر كرده است.