طلحة بن عبيد اللّه تميمى (در سال 36 هجرى روز جمل در سن 63 سالگى كشته شده)- نامبرده در روز جمل براى أمير المؤمنين عليه السّلام بحديث غدير شهادت داده و مسعودى در جلد 2 «مروج الذهب» ص 11 و حاكم در جلد 3 «المستدرك» ص 171 و خوارزمى در مناقب ص 112 و حافظ هيثمى در جلد 9 «مجمع الزوايد» ص 107 و سيوطى در «جمع الجوامع» و ابن حجر در جلد 1 «تهذيب التهذيب» ص 391 (نقل از حافظ نسائى) و متقى هندى در جلد 6 «كنز العمال» ص 83 (نقل از حافظ ابن عساكر و در ص 154 نقل از مستدرك حاكم غير از حديث مناشده روز جمل) آنرا از او روايت نمودهاند- و در مورد حديث مزبور طرق بسيار ديگرى نيز در دست است كه عين الفاظ آنها در حديث مناشده روز جمل خواهد آمد.
و حافظ عاصمى در «زين الفتى في شرح سورة هل اتى» از محمّد بن ابى زكريا.
از ابى الحسن محمّد بن ابى اسماعيل علوى از محمّد بن عمر بزاز از عبد اللّه بن زياد مقبرى از پدرش از حفص بن عمر- عمرى- از غياث بن إبراهيم از طلحة بن يحيى از عموى او عيسى از طلحة بن عبيد اللّه روايت نموده كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله فرمود: هر كس كه من مولاى او هستم على عليه السّلام مولاى او است.
و ابن كثير در جلد 7 «البداية و النهايه» ص 349 حديث غدير را با ذكر سند بلفظ براء بن عازب روايت نموده؛ و سپس گفته: اين حديث از سعد و طلحة بن عبيد اللّه و جابر بن عبد اللّه نيز روايت شده و براى آن طرق متعددى است، و از ابى سعيد خدرى و حبشى بن جناده و جرير بن عبد اللّه و عمر بن خطاب و ابى هريره نيز روايت شده و حافظ ابن المغازلى در «مناقب» خود عشره مبشره را از جمله يكصد تن راويان حديث غدير شمرده و طلحه نامبرده از آنها است، و جزرى شافعى در «اسنى المطالب» ص 3 نامبرده را در شمار راويان حديث غدير از صحابه ذكر نموده است.