عبد اللّه بن أحمد بن محمّد مشهور به: سيد اصيل الدّين حسينى- ايجى- شافعى- مقيم مكّه- متوفاى 883، مورّخ بزرگ غياث الدّين در تاريخ كبير «حبيب السير شرح حال او را ثبت و او را بسيار ستايش نموده و درباره او گويد:
نامبرده بر علماء جهان و بزرگان آدميان بسبب جلالت و هوشيارى و پارسائى و دين و ورع برترى و تفوّق يافته، كتاب «درج الدّرر- في- سيرة سيّد البشر» از او است، سخاوى در جلد 5 «الضوء اللّامع» ص 12 او را نام برده و گويد:
او از جمله افاضلى است كه در مكّه از من أخذ حديث نمودند، مضافا بر مراتب ديندارى و فروتنى و قبول قناعت و ادب و نيكوئى خط و ضبط و ساير ملكات و صفات نيكو و پسنديده كه در او جمع است، نامبرده شرح حديث غدير را كه بلفظ؟؟؟ براء بن عازب در حديث تهنيت روايت شده و خواهد آمد، در كتاب خود «درج الدّرر» ذكر نموده و آنرا از امور كليه واقعه در حجة الوداع بشمار آورده است.