متّقى- علىّ بن حسام الدّين بن قاضى عبد الملك قرشى- هندى، به مكّه مشرّفه آمده و در آنجا در سال 975 وفات يافته، صاحب كتاب گرانبها و بزرگ «كنز العمّال»، در «النور السافر» ص 315- 319 شرح حال مفصل و كافي از او موجود است، در آنجا درباره او گويد: نامبرده از علماء عاملين و از بندگان صالح خداوند بوده و از جهت ورع و تقوى و كوشش در عبادت و ترك ما سوى اللّه مقام بزرگى را دارا بوده، مصنّفات عديده دارد و شهرت حالات پسنديده او زبان زد مردم بوده و از جمله مناقب او، گفتار پيغمبر را ذكر نموده، كه در عالم خواب فرموده: او افضل خلق است در زمان خود، سپس گويد: مؤلّفات او بسيار و از كوچك و بزرك در حدود يكصد مجلّد است، محاسن اخلاق و مناقب او بقدرى است كه علّامه عبد القادر بن احمد فاكهى مكى تأليف لطيفى مخصوص و مشتمل بر مناقب و فضايل او ترتيب داده و آن را «القول النقىّ في مناقب المتّقى» ناميده و در آن سيره و روش پسنديده او و رياضتهاى بزرك و كوششهاى دشوار و حيرت انگيز او را ذكر نموده ..
تا آنجا كه گويد: خلاصه سخن آنكه اين مرد- نيست جز يكى از نيكوئىهاى زمان و خاتمه اهل ورع و از مفاخر هند، و شهرت او از توضيح شرح حال مستغنى و بزرگى او در قلوب از ستايش بىنياز، اشاره به حديث او در صفحات 40 و 45 و 48 و 50 و 53 و 55 و 62 و 73 و 86 و 93 و 98 و 103 و 107 گذشت و در موضوع مناشده رحبه بطرق مختلف خواهد آمد.