محمّد بن محمّد بن محمود حافظى- بخارى- معروف به (خواجه پارسا) در سال 756 متولد و در 822 وفات يافته- سخاوى در جلد 10 «الضوء اللّامع» ص 20 شرح حال او را ثبت نموده و ابو الحسنات در «فوايد» ص 199 او را نام برده و گويد بر علماء عصرش احاديث را قرائت نمود و از حيث مهارت (در قرائت) بر اقران خود برترى يافت و فروع و اصول را تحصيل نمود، و در معقول و منقول تسلّط يافت، فقه را از ابى الطاهر محمّد آموخت .. تا آنجا كه گويد: نامبرده داراى تصنيفهائى است، از جمله كتاب «الفصول الستّه» و «فصل الخطاب» و كتاب اخير كتابيست داراى لطف و عظمت و مشتمل است بر حقايق علم لدنّى و متضمن دقايق طريق نقشبندى است، .. اه. و طاشكبرى زاده در جلد 1 «الشقايق» ص 286 شرح حال نامبرده را درج نموده، روايت او در حديث غدير نقل از كتابش- «فصل الخطاب» خواهد آمد.