نجم الدّين محمّد بن قاضى عبد اللّه بن عبد الرحمن اذرعىّ (زرعى)- دمشقى- شافعى معروف به (ابن عجلون)- در سال 831 متولّد و در 876 وفات يافته- سخاوى در جلد 8 «الضّوء اللّامع» ص 96 گويد: نامبرده پيشوائى است علّامه و با اتقان و حجّت و ضابط و داراى نيروى درك و فهم نيكو، لكن نيروى حفظ او بهتر است متديّن و موصوف به عفت و عقل فراوان، سپس استادان قرائت او را در فقه و اصول فقه و حديث و تفسير و منطق و عربيّت، ذكر و تصنيفات او را تعداد نموده، عبد الحىّ در جلد 7 «شذرات» خود ص 322 شرح حال او را ثبت و درباره او گويد: او پيشوائى است علّامه، از علماء عصر خود آموخته و تسلّط يافته و ماهر شده بحدى كه گروه بيشمارى از او اخذ حديث كرده و از او آموختهاند، در جلد 2 «البدر الطالع» ص 197 نيز شرح حال او موجود است، لفظ او در شعر ابى عبد اللّه شيبانى ضمن ذكر شعراء غدير خواهد آمد.