بلى، از آن جمله:
الف- ابن جريج اموى شيخ بخارى كه اهل سنت نسبت به ثقه بودنش اجماع دارند و همه صحاح سته از او حديث نقل مىكنند، شصت و يا هفتاد و بلكه نود زنِ متعه داشت.
ذهبى مى گويد: «هو أحد الأعلام الثقات .. و هو مجمع على ثقته مع كونه تزوّج نحواً من سبعين امرأة نكاح متعة كان يرى الرخصة في ذلك و كان فقيه أهل مكة في زمانه».
«ابن جريج يكى از عالمان مورد وثوق و وثاقت او مورد اتفاق اهل سنت است. ضمن اينكه او هفتاد زن متعه- نكاح موقت داشت. نظر او رخصت و جواز نكاح موقت بود. او فقيه اهل مكه در زمان خود بود.»
ب- بزرگان صحابه، چون عبداللّه بن عباس، جابر بن عبداللّه انصارى، عمرانبن حصين، ابوسعيد خدرى وامير مؤمنان على (علیه السلام)، اين عمل را جايز مىدانستند.
ج- خود عمر بن خطاب با صراحت مى گويد: «كانتا عَلى عهد رسولاللّه و أنا احَرِّمهما وَ اعاقب عليهما».
«دو چيز در زمان پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) حلال بوده ولى من آن را تحريم و بر آن تعيين عقوبت مى كنم».
چنانكه قوشچى در شرح تجريد، صفحه 484، اين جمله را از او آورده و تحليل و توجيه شگفتى كرده است!
د- در تاريخ طبرى ج 2، ص 579. آمده است كه اين نهى از عمر بوده و عمران بن سواده بر او وارد شده و ناراحتى و اعتراض مردم به عمر درباره منع از متعه و چند خبر ديگر را به آگاهى او رسانده است.
خود عمربن خطاب در هيچ موردى اشاره به اين معنا ندارد كه پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) منع و يا نهى و يا تحريم كرده است، بلكه مىگويد: «أَنَا احَرِّمُهُما ...».
و- تنها روايتى- به تعبير آنان صحيحه كه به آن استناد مى كنند كه پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) متعه را تحريم كرده، همان حديث سبره است و او اصلًا معروف و شناخته شده نيست و در هيچ كتاب رجالى- خارج از روايتى كه نقل كرده سخنى از او به ميان نياورده اند.