كسى كه در داستان غدير مطالعه و تأمل كند و ويژگيهاى آن را در نظر بگيرد، تصديق مى كند كه معنا ندارد، پيامبر((صلى الله عليه وآله)) تنها وصى مالى براى خودش انتخاب كرده باشد. آيا متوقف ساختن و معطل كردن جمعيتى انبوه در هواى گرم و صرحراى سوزان به خاطر تعيين وصى مالى بود؟ آيا گفتن اين جمله كه «هركه من مولاى او هستم على مولاى او است». با وصيت مالى تطبيق مى كند؟ آيا بيعت گرفتن از مردم و دعا كردن درباره كسانى كه على((عليه السلام)) را يارى كنند و نفرين درباره ى كسانى كه على ((عليه السلام)) به خاطر اين بود كه على ((عليه السلام)) وصى مالى پيامبر((صلى الله عليه وآله)) شده بود؟ مسلماً خير; بنابراين احتمال اينكه پيامبر در غدير براى خود وصى مالى تعيين كرده باشد، بكلى منتفى است.