تفسير اثنى عشرى، ج13، ص: 264
[سوره القلم (68): آيه 7]
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (7)
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ: بدرستى كه پروردگار تو داناتر است، بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ: به كسى كه گمراه شد از راه او كه طريق مستقيم است؛ و در حقيقت، اين كس ديوانه است. وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ: و او داناتر است به راهيافتگان به كمال عقل كه مؤمنانند، يعنى داناى به جزاى مؤمنان و كافران. اين كلام وعد است نسبت به مؤمنان، و وعيد نسبت به كافران.
تتمه: حاكم ابو القاسم حسكانى از علماى عامه به اسناد خود روايت نموده از ضحاك، كه چون قريش ديدند مقدم داشتن پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم على بن ابى طالب عليه السّلام را بر ساير اصحاب و اعظام و اكرام او را، زبان به ملامت و مذمت گشودند كه پيغمبر به فرط محبت على، مفتون و در فتنه جنون افتاده است. حق تعالى اين سوره نازل نمود و سوگند خورد: اى پيغمبر، تو ديوانه نيستى، بلكه به اخلاق حسنه محلّى و به آداب قرآن مؤدبى، و عن قريب معلوم شود كه مفتون ايشانند يا تو؛ و خداى داناتر است به آن كسانى كه گمراه شدهاند از راه راست، يعنى آنانكه در حق حضرت محمد و على عليه السّلام اين سخنان گفتند؛ و خدا داناتر است به راهيافتگان، يعنى به على بن ابى طالب عليه السّلام.
نسخه شناسی [1]
درباره مولف [2]
کتاب شناسی [3]
Links:
[1] http://ghadir.ahlolbait.com/content/%D9%86%D8%B3%D8%AE%D9%87-%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%D9%8A-%D8%AA%D9%81%D8%B3%D9%8A%D8%B1-%D8%A7%D8%AB%D9%86%D9%89-%D8%B9%D8%B4%D8%B1%D9%89%E2%80%8F
[2] http://ghadir.ahlolbait.com/content/%D8%AD%D8%B3%D9%8A%D9%86-%D8%B4%D8%A7%D9%87-%E2%80%8F%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%B8%D9%8A%D9%85%D9%89
[3] http://ghadir.ahlolbait.com/content/%D9%83%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%D9%8A-%D8%AA%D9%81%D8%B3%D9%8A%D8%B1-%D8%A7%D8%AB%D9%86%D8%A7-%D8%B9%D8%B4%D8%B1%D9%89%E2%80%8F