اگر غدیر در یادها می ماند و شناخته می شد
دنیا هرگز صحنه عاشورا را نظاره گر نبود
ولایت و اطاعت بندگان برگزیده خداوند هدیه الهی در روز غدیر، چه زود به دست فراموشی سپرده شد...
ناسپاسی در نگهداری این نعمت عظیم الهی در روز عاشورا به ظهور نشست...
وارث بهترین خلق خدا در عاشورا قربانی این همه بی وفائی و جهل می شود...
اکنون با این قدر ناشناسی تاریخ چه کنیم؟!
در برابر غدیر، در قبال عاشورا؟!
گوش می دهم، غبار از دلم کنار می زنم،ندائی می شنوم...
فَلْيُبَلِّغِ الْحاضِرُ الْغائِبَ وَالْوالِدُ الْوَلَدَ إِلي يَوْمِ الْقِيامَةِ
ابلاغ پیام پیام آور رسالت به فرزندانمان، به نسل های آینده
رساندن فریاد دادخواهی اسطوره تاریخ برای احیای دین، برای زدودن پرده جهالت و ظلمت بشریت
و بَذَلَ مُهجتهُ فیکَ لِیَستَنقِذَ عِبادَکَ مِنَ الجَهالةِ و حیرَةِ الضّلالة
می شنوم...
پس خورشید غدیر در غدیرخم غروب نکرد ...
عاشورا در شام غریبان صحرای سوزا ن کربلا خاموش نشد...
چون هر آغازی پایانی دارد وپایان قصه غدیر و عاشورا در تجلی موعود است...
با این دو طلیعه نورانی مکتب مان به یاری و نصرت منجی عالم می شتابیم تا شاهد رسیدن میراث الهی به جانشینان برحق آن باشیم.
یا علی