عَن عَبدِالله بنِ سُلیمانَ قالَ: قُلتُ لأبی عبدالله علیه السلام قولُ اللهِ عزَّ وَ جَلَّ:
أَن تَقُولَ نَفْسٌ یَا حَسْرَتَی علَی مَا فَرَّطتُ فِی جَنبِ اللَّهِ
قالَ علیٌّ علیه السلام جَنبُ اللهِ
(بصائر الدرجات، ج1، ص 62)
همیشه درباره حقوق همسایه شنیده ایم، شنیده ایم که باید به همسایه ها احترام گذاشت؛ امیرالمؤمنین علیه السلام فرموده اند: پیامبر صلی الله علیه و آله آن قدر در مورد همسایه سفارش کردند که گمان کردم ارث می برد!
وقتی از نظر دین همسایه های ما تا این اندازه مهم هستند، حتماً همسایه خدا از اهمیت غیرقابل تصوری برخوردار است، چه آنکه او همسایه اش خداست. عبارت جالبی است، «همسایه خدا». مگر خدا همسایه هم دارد؟ وقتی در کتاب الهی نظر می کنیم متوجه مثبت بودن جواب این سوال می شویم، آنجا که خداوند می فرماید:
أَن تَقُولَ نَفْسٌ یَا حَسْرَتَی علَی مَا فَرَّطتُ فِی جَنبِ اللَّهِ...
اما این همسایه کیست؟ آن کسی که کوتاهی در برابرش افسوس قیامت را حاصل می شود چه کسی است؟
هم جوار خدا، خودش، خود را معرفی کرده است؛ امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید:
أَنَا عَینُ اللهِ وَ أنَا یَدُاللهِ وَ أنَا جَنبُ اللهِ وَ أنَا بابُ اللهِ.
بله! علی ابن ابی طالب علیه السلام همسایه خداست؛ او کسی است که پیام آور اسلام صلی الله علیه و آله بعد از حجّ آخر در غدیر و در برابر جمعیت بسیار زیادی که آن سال همراه رسول خدا صلی الله علیه و آله حاجی شده بودند درباره اش فرمود:
ای مردم! همانا او هم جوار و همسایه خداوند است که در کتاب عزیزش او را یاد کرده و درباره مخالفان او فرموده است: «...تا آن که مبادا کسی در روز رستاخیز بگوید: افسوس که درباره هم جوار و همسایه خدا کوتاهی کردم...»
البته مشخص است که مخالفان در آن روز بسیار پشیمان اند و حسرت می خورند که در دنیا مخالف او بوده اند؛ امّا ما که داعیه دار محبت و پیروی از ابوتراب هستیم برایش چه کرده ایم؟! آیا حق همسایه خدا را به جا آورده ایم؟
نکند روز محشر دست بر پشت دست بزنیم که ای کاش در دنیا کاری برای مولایم کرده بودیم، نکند در برابر او شرمنده باشیم که او مایه حیات ما بوده است و ما برایش هیچ قدمی برنداشته ایم. چه می شود اگر از هر فرصتی استفاده کنیم برای شناساندن حق او؟ حتماً دیده اید که پیروان فرق مختلف از هر موقعیتی برای تبلیغ تفکر باطل خود استفاده می کنند و نتیجه هم می گیرند، اما ما شیعیان که صحیح ترین اعتقادات را داریم همیشه منفعل بوده ایم(البته نباید در این بین سعی و تلاش های بسیاری از علمای شیعه را نادیده گرفت که اگر نبودند امثال مجلسی ها و صدوق ها... و این گنجینه های گرانبها به ما نمی رسید).
بیایید با هم قرار بگذاریم در هر جمعی که حضور پیدا می کنیم از مولایمان بگوئیم. اصلاً از همین غدیر شروع کنیم. چه خوب است اگر به هر دوستی، آشنائی و یا هم کلاسی که می رسیم او را از جریان غدیر با خبر کنیم، بگوییم:
آیا خبر داری پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله رسالتش را در این روز به اکمال رساند؟
آیا می دانی اعلام ولایت و امامت علی ابن ابی طالب علیه السلام این رسالت را تکمیل کرد؟
آیا خبر داری که رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله با اعلام امامت و ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام کامل شد و نه با اعلام نماز و روزه و حج...؟
آیا می دانی تمام کسانی که مخالف حق امیرالمؤمنین علیه السلام بودند، در این روز با او بیعت کردند و به او تبریک گفتند؟
ما باید حق همسایه خدا را رعایت کنیم و یکی از راه های آن همین تبلیغ برای اوست.
امید که در روز حساب، زمانی که اعمال را وزن می کنند سنگینی خدمت به مولا به دادمان برسد.
سجاد جهانشاهی