« سيد نعمتالله جزايرى» معروف به سيد جزايرى، فرزند سيد عبدالله كه نسبش به دوازده واسطه به عبدالله بن امام موسى بن جعفر( ع) مىرسد، يكى از اعلام بزرگ شيعه در اواخر قرن يازدهم و اوايل قرن دوازدهم هجرى است.
وى در سال( 1050 ق) در قريه صباغيه از قراء جزاير متولد شد. وى در جزائر( جنوب) و فارس، مقدمات و قسمتى از سطوح فقهى را به پايان برد. سپس در دارالعلم اصفهان سالها از حضور اساتيد مختلف همچون محقق خوانسارى، محقق سبزوارى، حاج ميرزا رفيعا، علامه فيض و مخصوصاً علامه مجلسى بهره مند بود.
سيد جزائرى در فقه و حديث و روايات و تفسير و ساير علوم متداوله مهارت داشت. اكثر اصحاب تراجم علما، وى و خاندان و نياكان و نوادگان او را در رديف اعلام بزرگ شيعه ذكر كرده اند. قسمت زيادى از سنوات عمر او در اصفهان گذشت و خيلى با مرحوم علامه مجلسى مأنوس بود و در اكثر اوقات شبانه روز در محضر علامه همكارى صميمانه اى داشت. سيد در سنواتى كه علامه مشغول تدوين و تأليف بحار الانوار بود بهترين همدم و مددكار استاد بود. محدث قمى ضمن شرح مفصلى از حالات و مقامات او مى نويسد:« او در شب جمعه بيست وسوم شوال سال 1112 در قريه جايدر( جزائر) وفات نمود.
آثار:
1- الانوار النعمانيه فى بيان معرفة النشأة الانسانية.
2- انيس الفريد فى شرح التوحيد.
3- تحفة الاسرار فى الجمع بين الاخبار.
4- الجواهر الغوالى فى شرح عوالى اللئالى.
5- رياض الابرار فى مناقب الائمة الاطهار.
6- زهر الربيع.
7- الغاية القصوى.
8- عقود المرجان فى تفسير القرآن.
9- مشكلات المسائل.
10- منبع الحياة فى اعتبار قول المجتهدين من الاموات.
11- نوادر الاخبار.
12- النور المبين فى قصص الانبياء و المرسلين.
13- هدية المبين و تحفة الراغبين.
*موسسه فرهنگى ضحى
درباره تهيه نشده است.