واقعه غدير، رويدادي است كه مانند آن را نميتوان در تاريخ صدر اسلام جستجو كرد. توجه به شيوه رفتاري پيامبر و انتخاب زماني و مكاني اين رويداد، از بعد جامعهشناسي نشان ميدهد كه پيامبر(ص) در روز غدير هدف والايي را كه همانا گزينش امير مؤمنان علي(ع) به جانشيني خويش بوده، دنبال ميكرده است/
حديث غدير، به صراحت بر ولايت و خلافت بلافصل آن حضرت تصريح دارد؛ حديثي متواتر كه در منابع روايي شيعه و اهلسنّت فراوان آمده است/
در عين حال بسياري از مسلمانان صدر اسلام اين رخداد را از ياد بردند و يا سعي كردند از آن چشم پوشي كنند. بنابراين علي(ع) هنگامي كه وضعيت را چنان ميبيند، به عنوان آخرين راهكار سعي ميكند تا مردم را نسبت به يادآوري آن واقعه سوگند دهد تا شايد آنان در قبال سوگندي كه ميخوردند، به حقيقت اعتراف كنند/
آن حضرت، پس از واقعه سقيفه كه در آن گروهي از مسلمانان، با وجود آگاهي از بيان و فرمان پيامبر(ص) كس ديگري را به خلافت برگزيدند، مردم را نسبت به يادآوري واقعه غدير سوگند دادند و بر آنان احتجاج نمودند.(براي اطلاع بيشتر ر.ك: كنزالعمال، متقي هندي، ج 13، ص 171 - 170 و 158 - 157، فضايل علي(ع)/ )
از سوي ديگر، همين احتجاج علي(ع) درباره واقعه غدير، درست در زماني كه موضوع تعيين خليفه و بحث خلافت مطرح بوده است، نشان ميدهد كه لفظ مولا در حديث پيامبر، به معناي ناصر و دوست و ياور نيست و تنها بر ولايت و خلافت آن حضرت تصريح دارد/
آري، حضرتعلي(ع) براي اتمام حجت با مسلمانان، آنان را نسبت به واقعه غدير سوگند دادند تا شايد زبانشان در اعتراف بهحقيقت گشوده شود/