• اولاً: منظوراز تثبيت بيشتر، بايد روشن شود؛ چرا که هر مقدار تعريف شود بالاتر از آن هم وجود دارد.
• ثانياً: عهد بستن و شکستن آن در حوزه اعمال اختياري است. تثبيت کردن به هر اندازه اي هم که باشد، نبايد از آدمي سلب اختيار کند، تا امتحانات الهي لغو و بيهوده نگردد؛ تا مؤمن از کافر جدا شود؛ تا ثواب و عقاب معنا يابد تا . . .
• ثالثاً: وظيفه پيامبر تنها ابلاغ است آن هم ابلاغ مبين. يعني ابلاغي آشکار و روشنگرانه که جاي هيچ گونه شکّ و شبهه و عذري نماند و حجّت بر همگان تمام گردد. (= و ما علي الرّسول الاّ البلاغ المبين - آيه 54 نور، آيه 18 عنکبوت) و طبق شواهد مسلّم تاريخي رسول خدا(صلّي الله عليه و آله)اين وظيفه خطير را به نحو اتمّ و اکمل انجام داده اند و اگر انجام نمي دادند رسالتشان به انجام نمي رسيد (= آيه 67 مائده ) حتّي از همان روز نخست دعوت علني (= يوم الانذار) ولايت و وصايت اميرمؤمنان(عليه السلام) را اعلان کردند و تداوم نبوت را با آن امر تثبيت نمودند. ازآن روز به بعد هر فرصت مناسبي هم مي يافتند بدان امر توصيه مي کردند و تذکّرمي دادند. تا جايي که همان ملعونين مي گفتند: «چقدر پسر عمويش را مطرح مي کند!»، يا آنکه مي پرسيدند: «آيا اين معرّفي از جانب خدا بوده يا از سوي خودت؟» و سرانجام در روز غدير بر آن امر، بيعت رسمي (با دست و زبان) گرفتند تا جاي هيچ گونه عذري باقي نماند.
آيا تأکيد از اين هم بيشتر؟!