دوران پيامبر گرامي اسلام دوران عجيبي بود و منافقان بسيار. در پاسخ به سؤال شما بايد بگوييم:
1- اعلان رسمي کم تر از نوشته نيست. آن هم اعلاني که در آن(غدير) بيش از 120000 نفر حضور داشته و آن را مکتوب کنند.
2- در صورت مکتوب شدن، از بين بردن آن براي مخالفين کاري نداشت. همانطور که:
•در ماجراي فدک نيز ابوبکر سند رسمي اي که حضرت زهرا(سلام الله عليها) از پيامبر داشتند را پاره کرد و فدک را غصب کرد.
• حدود يک قرن منع حديث بود و تمامي احاديث مکتوب سوزانده شد.
•در هنگامي که قرآن ها براي تهيه بهترين نسخه جمع آوري شدند، قرآني که اميرالمؤمنين(عليه السلام) به امر پيامبر جمع آوري کرده بودند را نپذيرفتند.
3-کتاب هاي تاريخي(سني و شيعه) امامت حضرت علي(عليه السلام) را تأييد کرده اند و اين خود يک سند است.
4- با اين حال پيامبر اکرم(صل الله عليه و آله) در زمان شهادت خود، هنگامي که در بستر بيماري بودند فرمودند: «قلم و کاغذ بياوريد تا چيزي بنويسم تا بعد از من اختلاف نکنيد.» اما عمر گفت: «او تب دارد و هزيان مي گويد.» و مانع آوردن کاغذ شد.
5-در آخر بايد بگوييم که ماجراي غدير آنقدر واضح بود که نياز به اثبات آن نيست و در آن زمان مردمان نه به خاطر ترديد در اين امر، بلکه به خاطر کينه و حسادتي که نسبت به حضرت داشتند و يا ترس از حکومت وقت از زير آن سر باز زدند.
6-با اين حال بجهت اينکه نشان داده شود که ولايت اميرالمؤمنين(عليه السلام) از طرف خداوند است، لوحي آسماني از جانب خداوند براي پيامبر آمد که در آن، ولايت اميرالمؤمنين و يازده امام ديگر پس از ايشان به صراحت بيان شده بود. «جابر» اين لوح را در زماني که به دست حضرت زهرا(سلام الله عليها) رسيده بود، مشاهده کرد و از روي آن نسخه برداري کرد که متن آن هم اکنون موجود مي باشد. خود لوح نيز در دست حضرت صاحب الزمان(عليه السلام) مي باشد. اين حديث، به نام حديث لوح مشهور بوده و در کتاب اصول کافي موجود مي باشد.
در ضمن مي توانيد براي کسب اطّلاعات بيشتر به کتاب هاي «الغدير» و «شبهاي پيشاور» مراجعه کنيد.