به دلايلى كه در ذيل مى آيد، جزو اذان نبوده است:
الف- روايت صحيحى كه اهل سنت نقل مى كنند، روايت محمد بن اسحاق است و در آن، «الصَّلاةُ خَيرٌ مِنَ النَّوم» وجود ندارد1.
ب- سعيد بن مسيب با صراحت مى گويد: «ادخلت هذه الكلمة في صلاة الفجر2».
ج- امام مالك در «موطأ» تصريح مى كند كه اين عبارت به امر عمربن خطاب به اذان صبح ضميمه شد:
«عن مالك: أنّه بَلَغَهُ انّ الْمُؤَذِّنُ جاءَ الى عُمَرَ بنَ الْخَطّابَ يُؤْذنه لِصَلاة الصّبح، فَوَجَدَهُ نائِماً فَقالَ: الصَّلاةُ خَيرٌ مِنَ النَّومِ فَامَرَهُ عُمَرُ أن يجعَلَها في نِداء الصّبح 3».
«مالك مى گويد مؤذن نزد عمر آمد تا داخل شدن وقت نماز صبح را به او خبر دهد ولى او را خفته يافت لذا فرياد برآورد: «الصلاة خير من النوم؛» نماز از خوابيدن بهتر است. عمر دستور داد تا اين جمله را در اذان صبح قرار دهند.»
د- شافعى آن را مكروه و در يكى از دو قول آن را بدعت مى داند و شوكانى مى گويد: «لَو كانَ لما انكره عَلِيّ وابنُ عُمَر وَطاوس4».
يعنى اگر جزو اذان بود هرگز حضرت على (علیه السلام) و عبداللّه بن عمر و طاووس به آن اعتراض نمى كردند.
ه خ ابنجريج از عمر بن حفص نقل مىكند كه سعد، نخستين كسى بود كه در خلافت عمر بن خطاب جمله «الصَّلاةُ خَيرٌ مِنَ النَّومِ» را سر داد5.
و- ابن حزم مى گويد: «لا نقول بهذا- الصَّلاةُ خَيرٌ مِنَ النَّومِ لأنَّهُ لم يأت عن رسول اللّه (صلی الله علیه و آله و سلم)» 6.
يعنى ما اين جمله را در اذان نمى گوييم؛ زيرا كه از پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به ما نرسيده است.