آیات 51 - 52 سوره قلم : ترجمه تفسير بيان السعادة فى مقامات العبادة

وَ إِنْ يَكادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ (51) وَ ما هُوَ
محمّد صلّى اللّه عليه و آله يا قرآن، يا قرآن ولايت على عليه السّلام.

إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ بعضى گفته ‏اند: اين آيه هنگام نزول قرآن و قرائت آن نازل شد، چون در آن هنگام از شدّت بغض و حسد طورى به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله نگاه مى‏كردند كه نزديك مى ‏شد با نظر كردن او را مصروع سازند.
در خبر آمده است: اين آيه وقتى نازل شد كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله‏

                        ترجمه تفسير بيان السعادة فى مقامات العبادة، ج‏14، ص: 277

بازوى على عليه السّلام را گرفت و او را بلند كرد و فرمود: «من كنت مولاه فهذا علىّ مولاه» كه در آن هنگام كفّار به همديگر مى ‏گفتند: به چشمان او نگاه كنيد كه چگونه مى‏ چرخد، گويى دو چشم ديوانه است.
و بعضى گفته‏ اند: درباره‏ى چشم زخم نازل شده است، چون روايت شده كه در بنى اسد كسانى بودند كه چشم مى ‏زدند و بعضى مى‏ خواستند رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله را چشم بزنند.

و در روايت آمده است: چشم بد مرد را داخل قبر و شتر را داخل ديگ مى‏كند.

روايت شده كه امام صادق عليه السّلام به مسجد غدير مرور نمود، پس نگاه به سمت چپ مسجد كرد و فرمود: آنجا جاى پاى رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله است كه فرمود: «من كنت مولاه فعلىّ مولاه» سپس به جانب ديگر نظر افكند و فرمود: آنجا خيمه ‏ى فلان و فلان و سالم مولى حذيفه و ابى عبيدة الجرّاح مى ‏باشد.
پس هنگامى كه ديدند آن حضرت دستش را بلند كرده بعضى از آنان به بعضى ديگر گفتند: به چشمان او نگاه كنيد كه چگونه مى‏ چرخد گويى كه دو چشم ديوانه است. پس در اين موقع جبرئيل عليه السّلام نازل شد و اين آيه را آورد.

نسخه شناسی  [1]

درباره مولف [2]

کتاب شناسی [3]