آیات 51 - 52 سوره قلم : ترجمه تفسير بيان السعادة فى مقامات العبادة
وَ إِنْ يَكادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ (51) وَ ما هُوَ
محمّد صلّى اللّه عليه و آله يا قرآن، يا قرآن ولايت على عليه السّلام.
إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ بعضى گفته اند: اين آيه هنگام نزول قرآن و قرائت آن نازل شد، چون در آن هنگام از شدّت بغض و حسد طورى به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله نگاه مىكردند كه نزديك مى شد با نظر كردن او را مصروع سازند.
در خبر آمده است: اين آيه وقتى نازل شد كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله
ترجمه تفسير بيان السعادة فى مقامات العبادة، ج14، ص: 277
بازوى على عليه السّلام را گرفت و او را بلند كرد و فرمود: «من كنت مولاه فهذا علىّ مولاه» كه در آن هنگام كفّار به همديگر مى گفتند: به چشمان او نگاه كنيد كه چگونه مى چرخد، گويى دو چشم ديوانه است.
و بعضى گفته اند: دربارهى چشم زخم نازل شده است، چون روايت شده كه در بنى اسد كسانى بودند كه چشم مى زدند و بعضى مى خواستند رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله را چشم بزنند.
و در روايت آمده است: چشم بد مرد را داخل قبر و شتر را داخل ديگ مىكند.
روايت شده كه امام صادق عليه السّلام به مسجد غدير مرور نمود، پس نگاه به سمت چپ مسجد كرد و فرمود: آنجا جاى پاى رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله است كه فرمود: «من كنت مولاه فعلىّ مولاه» سپس به جانب ديگر نظر افكند و فرمود: آنجا خيمه ى فلان و فلان و سالم مولى حذيفه و ابى عبيدة الجرّاح مى باشد.
پس هنگامى كه ديدند آن حضرت دستش را بلند كرده بعضى از آنان به بعضى ديگر گفتند: به چشمان او نگاه كنيد كه چگونه مى چرخد گويى كه دو چشم ديوانه است. پس در اين موقع جبرئيل عليه السّلام نازل شد و اين آيه را آورد.
جستجو
دیگر سایت های موسسه
