در پاسخ اين پرسش، از كتاب و سنّت مى توان بهره جست و فعل صحابه نيز بر آن بوده:
الف- قرآن كريم: وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ جَاءُوكَ ...1 .
«اگر به خود ستم كردند، سراغ تو مى آيند و استغفار مى كنند و تو اى محمد، براى آنان طلب مغفرت كنى ...».
اين آيه به زيارت پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در حيات و ممات تشويق مى كند؛ چنانكه سبكى مى گويد: علما از اين آيه عموميت؛ يعنى زمان حيات و وفات پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را استفاده كرده اند، چون طبق روايات از پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده: «حَياتي خَيرٌ لَكُمْ تحدثون و نحدث لكم و وفاتي خير لكم تعرض عليّ أعمالكم ... 2»
ب- سنت پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم):
روايات و احاديث بسيارى از رسول اللّه (صلی الله علیه و آله و سلم) در تشويق به زيارت قبر شريف خود، پس از رحلتش، نقل شده است: «مَنْ زَارَ قَبْرِي وَجَبَتْ لَهُ شَفَاعَتِي» 3.
ج- فعل صحابه:
عبدالرزاق و بيهقى و ابن عبدالبر روايت كردهاند كه حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)، هر جمعه به زيارت قبر عموى خود حضرت حمزه مى رفت ودر آنجا نماز مى خواند و گريه مى كرد.
حاكم نيشابورى مى گويد: سند و راويان اين حديث تماماً ثقه هستند4. و از خليفه ثانى و عبدللَّهبن عمر نيز نقل شده كه به هنگام بازگشت از سفر، ابتداء قبر پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را زيارت مى كردند ...5 .