سليم مى گويد: مردى خدمت امير المؤمنين عليه السّلام آمد و در حالى كه من هم مى شنيدم عرض كرد: يا امير المؤمنين عليه السّلام، بالاترين منقبت خود را به من خبر بده. فرمود: آنچه خداوند در كتابش در باره من نازل كرده است. عرض كرد: خداوند در باره تو چه نازل كرده است؟
فرمود: كلام خداوند: أَ فَمَنْ كانَ عَلى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَ يَتْلُوهُ شاهِدٌ مِنْهُ 1، «آيا كسى كه دليلى از جانب پروردگارش دارد و شاهدى از خود پشت سر اوست». من شاهد نسبت به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله هستم.
و كلام خداوند: وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ 2، «كسى كه علم كتاب نزد اوست»، خداوند مرا قصد كرده است3.
سپس حضرت هر آيهاى كه خداوند در باره او نازل كرده بود ذكر فرمود4.
آن مرد عرض كرد5 : بالاترين منقبت خود را از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بفرمائيد.
فرمود: منصوب كردن آن حضرت مرا در غدير خم، كه به امر خداى تبارك و تعالى ولايت را از جانب او برايم اقامه نمود. و ديگر سخن او كه فرمود: «تو نسبت به من همچون هارون نسبت به موسى هستى»6 .