کتاب شناسی زبدة التفاسير
« زبدة التفاسير» تأليف ملا فتح اللّه كاشانى دورهى كامل تفسير قرآن به زبان عربى است، و در حقيقت تفسير متوسط ملا فتح اللّه است. بعد از دو تفسير منهج الصادقين و مختصرش، آن را نگاشته و بنابراين حاصل تبحر و تجربه ى اوست. در سال 977 ق از نگارش آن فارغ شده است و يك سال بعد رحلت نموده است.
گزارش محتوا:
مقدمه ى تحقيق در اين تفسير شامل مباحثى در معناى تفسير از جهت لغت و اصطلاح از ديدگاه، راغب، سيوطى، آيت اللّه خويى، شهيد صدر، شيخ طوسى و.... تفاوت تفسير و تأويل، بيان روشهاى تفسيرى، شرايط مفسر و ديدگاه شيعه در تفسيرپذيرى قرآن، زندگينامه و تأليفات مفسر و روش تحقيق مى باشد.
مقدمه ى مفسر نيز در پنج محور تنظيم شده است:
1- عدد آيات قرآن و فايده ى شناخت آنها( بيان اعداد كوفى، بصرى، شامى، مكى و انتساب آنها.) مبناى مفسر عدد كوفى آيات است كه منتسب به حضرت على( ع) مى باشد؛
2- اسامى قراء مشهور و راويان آنها؛
3- جمع و تأليف قرآن در زمان پيامبر اكرم( ص)؛
4- مصونيت قرآن از تحريف؛
5- اخبارى در فضل قرآن و اهل آن.
مفسر در مقدمه ى خود مى نويسد:« بعد از تأليف دو تفسير به زبان فارسى، تصميم گرفتم به زبان عربى نيز تفسيرى بنويسم تا اهل اين لغت نيز از آن بهره ببرند، بعد از استخاره تصميم به تأليف آن گرفتم و از چهار كتاب، تفسير كشاف، مجمع البيان، انوار التنزيل بيضاوى و جامع الجوامع، استفاده كردم. در اين تأليف كوشيدم كه لغات و نكات و تركيبات آيات را روشن نمايم، اسباب النزول و ارتباط آنها را ذكر كنم، و به فضائل السور و خواص آيات، قراءات دهگانه متواتر، و توضيح معانى قرآنى بر مبناى مذهب اهل بيت( ع)، بپردازم. اشاره اى نيز به بطلان عقايد و مذاهب مخالفين و گمراهان، داشته ام، مختصرى از قصص و مقدارى از احاديث نبوى و روايات مأثور از ائمه( ع) را نيز يادآور شده ام.»
روش تفسير:
تفسير زبده را نمىتوان در نوع خاصى از شيوه هاى تفسيرى محصور كرد، زيرا هم به روش اجتهادى بحث نموده، هم روايات پيامبر( ص) و اهل بيت( ع) را نقل مى نمايد، هم به مسائل ادبى( به معناى عام) پرداخته است، قصص قرآن را بيان مى كند، اشارهاى نيز به مسائل كلامى دارد، اما به طور كلى مى توان گفت، وجهه ى ادبى آن كاملاً نمايان است و استفادهى مفسر از تفاسير كشاف، بيضاوى، مجمع البيان و جوامع الجامع نيز مؤيد آن است.
روش كلى مفسر در ابتداى سورهها به اين ترتيب است كه ابتدا اطلاعات كلى دربارهى سوره را ارائه مىدهد، نام سوره، تعداد آيات آن، مكى مدنى بودن با بررسى اقوال مختلف و ذكر قائلين آن سپس به وجه تسميهى سوره و فضل آن از طريق ذكر روايات، مىپردازد.
ترتيب مباحث در آيات به اين شكل است كه آنها را قسمت به قسمت مطرح مىكند، ابتدا دسته آيات را مىآورد، سپس فراز آيات را به ترتيب مطرح مىكند، در بحث ادبى به صرف، نحو، معانى و بيان اهتمام دارد، در اين مقطع نيز به تبيين لغات و واژه شناسى( در آنجا كه نياز به توضيح است) مىپردازد. در اين زمينه از اشعار عرب نيز گاهى استفاده مىنمايد.
در ذكر اقوال گاهى به نقد آنها تمايل پيدا مىكند مانند: ج 1 ص 34 ذيل«غير المغضوب عليهم».استفاده از روش تفسير قرآن به قرآن را در جاى جاى تفسير زبده مىتوان مشاهده كرد. در تفسير و با تكميل معانى آيات از اين روش بهره مىبرد. مانند: ج 1 ص 30 و 32 ذيل آيات 6 و 7 سورهى حمد. در تفسير آيات، علاوه بر روش فوق به روايات نيز مىپردازد، در اين ميان گاهى به شرح احاديث، اقدام مىكند، مانند: ج 1 ص 25 ذيل تفسير الحمدللّه سورهى حمد.
توجه به قرائت كلمات و محور قرار دادن قرائت عاصم، ضمن مطرح كردن قرائتهاى دهگانه از بخشهاى ديگر تفسير زبده است. به شأن نزول آيات نيز توجه دارد و با نقلهاى متفاوت اين بخش را نيز پىگيرى نموده از اسباب النزول واحدى كمك فراوان مى گيرد.
مفسر سعى در بيان ارتباط بين دسته آيات دارد، بهمين جهت در موارد فوق بعد از هر دسته آيات، با تعبيراتى كه نشانه ى ارتباط مقاطع كلام است مانند« ثم»، « ف»، « لمّا كذا فكذا»، كلام بعدى را آغاز مى كند. با اين مبنا بطور طبيعى به ارتباط سور نيز مىپردازد و غالباً ابتداى هر سوره به ارتباط آن با سورهى قبل، اشاره دارد. مانند: ج 5 ص 6 ابتداى سورهى شعرا.
از نكات قابل توجه تفسير« زبده» اين است كه ضمن پرهيز از نكات موهن در قصه هاى قرآن،( كه معمولاً اسرائيليات مملو از آن است.) به جزئيات آنها هم همت مى ورزد. مانند: ج 6 ذيل سوره ى نمل آيات 15 تا 19 ص 80 به بعد، قصه ى نطق پرندگان و جزئيات لشكر سليمان( ع)، جزئيات« نمله»، جزئيات پيام رسانى هدهد و هديه بلقيس.
در بحثهاى فقهى در حد اعتدال و با توجه به فضاى تفسير، متعرض آن مى شود و به طور طبيعى در مسائل خلافى، ديدگاه شيعى خود را بيان مى دارد. علاوه بر بحثهاى فقهى، ديدگاه شيعى او را در مواردى نظير آيه ى 33 احزاب و تفسير اهل بيت( ع) ج 5 ص 370 به بعد، نيز مى توان ديد.
مباحث كلامى را نيز به تناسب و لابلاى بحثهاى تفسيرى، از ياد نمىبرد و اشاره اى به آنها دارد، مانند: بيان اختلاف معانى صفات خداوند و انسان در مواردى كه نام مشترك دارند، به طور نمونه، تفاوت صفت غضب در خداوند و انسان ج 1 ص 34 ذيل«غير المغضوب عليهم».
در بررسى كلى تفسير« زبده» و« منهج الصادقين» مى توان گفت، كه زبده خلاصه اى از منهج الصادقين است. به كلام عربى با توجه بيشتر به مباحث لغوى، ادبى، معانى و بيانى كه براى مخاطبان آشنا به زبان عربى ملموستر است. در مقدمات دو كتاب نيز با اينكه مقدمات منهج بيشتر است امّا مباحثى مانند، جمع قرآن در زمان پيامبر ( ص)، قراء مشهور سبعه و عشره، هر دو كتاب يك گونه اند.
وضعيت كتاب:
آقايان ميرزا محمود زنجانى، فارس حسّون كريم، محمود بدرى و محمد آغااوغلو كار تحقيق كتاب را به انجام رسانده اند.
نسخه ى محورى تحقيق، نسخهى كتابخانه ى آيت اللّه مرعشى نجفى( ره) بوده كه از روى نسخه ى مؤلف در سال 1070 و 1073 ق استنساخ شده است.
روش تحقيق كتاب به طور خلاصه به قرار ذيل است:
1- استنساخ كتاب و مقابلهى آن با نسخه ى خطى؛
2- مقابله ى كتاب با تفاسير تبيان، مجمع البيان، كشاف و انوار التنزيل بيضاوى و تصحيح آن براساس آنها( چون غالباً عين عبارت اين تفاسير در« زبده» نقل شده است.)؛
3- توضيح و تفسير برخى كلمات و الفاظ نامأنوس و اشعارى كه مفسر به آنها استشهاد كرده است، و مشخصات شهرها و مناطق؛ 4- ذكر مصادر اقوال و رواياتى كه مفسر به آنها اشاره داشته يا از آنها استفاده نموده است.
موارد فوق در پاورقى كتاب چاپ شده است. البته بايد اشاره داشت كه با وجود زحمت و تلاش فراوان محققين، براى بخشى از منابع و مآخذ صريح، آدرس جلد و صفحه، در پاورقى ها ذكر نشده است؛ مانند ج 5 ص 374 و 375 آيهى 35 سورهى احزاب.
چاپ اول، كتاب به سال 1423 ق در شهر مقدس قم، ارائه گرديد و آن را از كنج كتابخانه ها به بازار كتاب، كشاند. چاپ فعلى اين تفسير در هفت جلد به قطع وزيرى، انجام گرفته است. در اين چاپ فهرستى آيات به تفكيك سوره، در آخر هر جلد، ذكر شده، متأسفانه به فهرست اعلام، منابع و... پرداخته نشده است.
منابع مقاله:
1- مقدمهى و متن كتاب
2- رياض العلماء ميرزا عبد اللّه افندى، ج 4، ص 318
3- اعيان الشيعه، سيد محسن امين، ج 8، ص 393
4- ريحانة الادب، مدرس تبريزى، ج 5
5- طبقات مفسران شيعه، عقيقى بخشايشى، ج 5، ص 299
6- دانشنامه ى قرآن و قرآن پژوهى، بهاء الدين خرمشاهى، ج 1، ص 705
7- تفسير منهج الصادقين، ملا فتح اللّه كاشانى
8- مجله تراثنا، شمارهى 9، ص 237
9- المفسرون حياتهم و منهجم، سيد محمد على ايازى، ص 679