آیا نذر براى ائمه و مومنين واقعى و يا طواف كردن به دور ضريح ائمه به معناى عبادت كردن آنها نمى باشد؟

مفهوم عبادت:
1. در مفردات راغب ص 330. اتقرب الموارء ج 3 ص 461 و تفسير كشاف ج 1 ص 13. المنار ج 1 ص 56، عبادت چنین معنا شده است:
خضوع، تذلل، طاعت، الطاعة مع الخضوع
اشكال اين مفهوم بيان شده: اما هر خضوعى و طاعتى عبادت نيست.
سوره بقره، آیه34: «وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلَئكَةِ اسْجُدُواْ لَادَمَ فَسَجَدُواْ إِلَّا إِبْلِيسَ أَبىَ وَ اسْتَكْبرَ وَ كانَ مِنَ الْكَافِرِينَ»
«و به فرشتگان گفتيم: آدم را سجده كنيد. همه سجده كردند جز ابليس، كه سرباز زد و برترى جست. و او از كافران بود.»
سوره يوسف، آیه 100: «وَ رَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلىَ الْعَرْشِ وَ خَرُّواْ لَهُ سُجَّدًا وَ قَالَ يَأَبَتِ هَاذَا تَأْوِيلُ رُءْيَاىَ مِن قَبْلُ قَدْ جَعَلَهَا رَبىِ حَقًّا وَ قَدْ أَحْسَنَ بىِ إِذْ أَخْرَجَنىِ مِنَ السِّجْنِ وَ جَاءَ بِكُم مِّنَ الْبَدْوِ مِن بَعْدِ أَن نَّزَغَ الشَّيْطَانُ بَيْنىِ وَ بَينَ إِخْوَتىِ إِنَّ رَبىِ لَطِيفٌ لِّمَا يَشَاءُ إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الحَكِيمُ»
«پدر و مادر را بر تخت فرا برد و همه در برابر او به سجده درآمدند. گفت: اى پدر، اين است تعبير آن خواب من كه اينك پروردگارم آن را تحقق بخشيده است. و چقدر به من نيكى كرده است آن گاه كه مرا از زندان برهانيد و پس از آنكه شيطان ميان من و برادرانم فساد كرده بود، شما را از باديه به اينجا آورد. پروردگار من به هر چه اراده كند دقيق است، كه او دانا و حكيم است.»
تعريف درست: غاية الخضوع، نهايت خضوع و اين امری قلبى است نه عملى و نشانه ى آن عمل ظاهرى است.
خضوع در برابرمتكى و به اعتبار مستقل (خدا)/ غاية الخضوع در برابر مستقل‏
زمانى كه بدانيم پشت يك متكى يك مستقل است نمى توانيم نسبت به آن متكى غاية الخضوع داشته باشيم و نسبت به او مى توانيم فقط خضوع داشته باشيم.
برخى تفاسير نادرست از غاية الخضوع:
تفسير غاية الخضوع به نهايت شكست قلبى:
اشكال اين تفسير: با اين حساب بسيارى از اعمال عبادى، عبادت نمى باشد زيرا در آنها نهایت شكست قلبى وجود ندارد.
تفسير غاية الخضوع به اعمال عبادى مثل سجده (غايت مظهرى):
اشكال اين تفسير: 1. عمل ظاهرى نشانه ى غايت خضوع است نه دليل آن، غاية الخضوع قلبى است.
2. در قرآن به ملائكه امر شد كه به حضرت آدم (علیه السلام) سجده كنند.
سوره بقره، آیه34: «وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلَئكَةِ اسْجُدُواْ لَادَمَ فَسَجَدُواْ إِلَّا إِبْلِيسَ أَبىَ وَ اسْتَكْبرَ وَ كانَ مِنَ الْكَافِرِينَ»
«و به فرشتگان گفتيم: آدم را سجده كنيد. همه سجده كردند جز ابليس، كه سرباز زد و برترى جست. و او از كافران بود.»
با توجه به بحث بالا زمانى يك عمل عبادت است كه هنگام انجام آن عمل غاية الخضوع به طريقى نسبت به خدا صورت گيرد پس تنها انجام افعالى مانند نذر براى ائمه و مومنين واقعى و يا طواف كردن به دور ضريح ائمه به معناى عبادت كردن آنها نمى باشد بلكه حتى عبادت خدا نيز مى باشد چون به خواست خدا صورت گرفته.