آیه 1 و 2 سوره معارج : خلاصة المنهج

خلاصة المنهج،ج‏6، ص 216   

سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ‏ درخواست خواهنده عذابى فرود آينده كه ثابتست.
لِلْكافِرينَ‏ براى ناگرويدگان- مرويست از امام جعفر صادق عليه السّلام كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم در روز غدير خم شاه ولاية پناه را منصب خلافة داد و او را قايم مقام خود گردانيد و در حق او فرمود كه هر كه من مولاام به او و صاحب تصرف در امور او پس على مولاى ويست و صاحب تصرف وى در امور دين او؛

و اين حكايت در اطراف عالم منتشر شده در ميان مردمان مشهور گشت حارث بن نعمان فهرى بر ناقه نشسته متوجه مدينه شد تا در اين باب به حضرت رسالت مجادله نمايد چون به مجلس آن حضرت درآمد در آن دم مجلس از مهاجر و انصار پر بود گفت يا محمد تو ما را به كلمه شهادت دلالة كردى از تو قبول كرديم و به قيام صلاة و خمس دعوت نمودى قبول كرديم به اين همه راضى نشدى تا كه دست اين پسر را گرفتى و گفتى من كنت مولاه فهذا على مولاه؛

اين كار به امر خدا كردى حضرت فرمود به خدائى كه غير از او خدائى نيست كه آنچه در باره على بن أبي طالب گفتم و به خلقان رسانيدم به امر خدا بود نه به انديشه و تدبير من چون حارث اين سخن بشنيد روى خود را از آن قبله اسلام بگردانيد و برخاست و گفت:

خدايا آنچه محمد مي گويد در حق على اگر راستست و بر امر تست بر ما سنگ ببار چون آن ملعون اين دعا كرد سنگى از آسمان بر سر آن ناكس خورد و از دبرش بيرون رفت در ساعة اين آيه نازل شد سال سائل بعذاب واقع للكافرين درخواست خواهنده كه حارث بن نعمانست عذابى را كه فرود آينده است مر اهل كفر و عناد را لَيْسَ لَهُ دافِعٌ‏ نيست مر آن عذاب را دفع كننده و باز دارنده.

نسخه شناسی

درباره مولف

کتاب شناسی