آیه 67، سوره مائده : مواهب عليه
مواهب عليه، ص 252
يا أَيُّهَا الرَّسُولُ اى فرستاده به حق بَلِّغْ برسان به كافه خلايق ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ تمام آنچه فرود مى آيد به تو مِنْ رَبِّكَ از پروردگار تو چون حكم رجم و قصاص و امر زينب بنت حجش در نكاح او و حكم جهاد و غير آن،
وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ و اگر چنين نكردى و تمام آن را نرسانيدى فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ پس تبليغ نكرده باشى رسالت هاى او را زيرا كه كتمان بعضى ضايع مى كند آن را كه برسانيده چنانچه ترك بعضى از اركان نماز مبطل نماز است
وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ و خدا نگاه مى دارد تو را مِنَ النَّاسِ از شر مردمان و كسى را به قتل بر تو دست نخواهد بود إِنَّ اللَّهَ به درستى كه خدا لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرِينَ راه ننمايد گروه كافران را به تسلّط بر تو
از انس رض بن مالك منقول است كه آن حضرت ص را شبها حراست و پاسبانى مى كردندى چون اين آيت نازل شد حضرت رسالت ص پناه سر مبارك از قبه كه از اديم دوخته بودند بيرون كرد و فرمود كه اى مردمان بازگرديد كه خداى مرا نگاه داشت.
كاشفى سبزوارى حسين بن على ، مواهب عليه، تحقيق: سيد محمد رضا جلالى نائينى، تهران، سازمان چاپ وانتشارات اقبال، 1369 ش، چاپ اول، ص 252