مير سيد على لاريجانى حائرى بهشتى

‏مير سيد على حائرى فرزند حسين بن يونس لاريجانى حائرى معروف به بهشتى عالم، فاضل، اديب، لغوى، محدث، فقيه و مفسر از اعلام شيعه در قرن چهاردهم هجرى مى‏ باشد.

وى در سال 1270 ق در كربلا متولد و مدتى در حوزه كربلا از علماى بزرگوار آن حوزه استفاده نمود، سپس به سامرا رفته و از محضر مجدّد شيرازى برخوردار شده است و با دستور ايشان( كمى پيش از رحلت معظم له) به سال 1312 ه به تهران هجرت مى‏ نمايند و از اعلام معاصر تهران محسوب مى ‏گردند.

ايشان در نجف نيز از بزرگانى چون آيت الله العظمى خويى خوشه چينى نموده به مرتبه اجتهاد نائل آمد. از مشهور شدن و در معرض فتوى قرار دادن خويش اجتناب ورزيده و در انزوا مشغول تحقيق و تدريس بود و كمتر با كسى معاشرت داشت تا توانست تفسير خود را به اتمام رساند.

در زهد و تقوى كم نظير بود، متجاوز از بيست و دو سال متوالى در مسجد جامع تهران در اوايل شب تفسير قرآن مى ‏گفت. مرحوم حسين اثنا عشرى شاه عبد العظيمى صاحب تفسير اثنى عشرى از شاگردان وى بوده است. مرحوم حاج آقا بزرگ در نقباء البشر ذكر خيرى از او دارند و دوران مصاحبت او را يادآور شده است. وفات وى به تاريخ 1340 ق / 1300 ش ثبت شده است.( برخى نيز حدود 1353 ق مى‏دانند).