سایر مباحث

منظور از اهل‏ بيت در آية «إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً1» چه كساني هستند؟ چگونه شيعيان، بدون دليل، اين آيه شريفه را به علي ابن ابيطالب، حسن ابن علي، حسين بن علي و فاطمه زهرا- رضي الله عنهم- اطلاق مي‏ كنند؟! 1. سوره احزاب، آیه 33
آيه شريفه تطهير راجع به زوجات پيامبر اسلام (صلّى الله عليه و آله) مى باشد و علت اينكه در اين آيه شريفه ضمير مذكر «كُم» آورده شده وجود شخص پيامبر (صلّى الله عليه و آله) در رأس اهل بيت (زوجات النبى) است. پس چرا شيعيان از اين آيه استفاده ديگرى مى كنند؟
جواب اجمالي: روايات متواتره از طريق شيعه و اهل سنت رسيده است كه شأن نزول آية مباهله را دربارة امام علي، حضرت فاطمه و فرزندان آن حضرت (علیهم السلام) در قضية مباهله با مسيحيان نجران مي ‏دانند. و اين آيه، نهايت درجة فضيلت آنها را بيان مي‏ كند. جواب تفصيلي: مقدمه: براي روشن شدن جواب لازم است به نكاتي اشاره شود.
وجوب اطاعت از پيامبر اسلام (صلّي الله عليه و آله‏) در آيات قرآن در كنار وجوب اطاعت از خداوند متعال به آن تصريح شده است و اين در حالي است كه اطاعت غير از رسول، هيچ‏گونه اشاره‏اي به آن نشده است، كقوله تعالي: «من يطع الله و الرسول فاولئك مع الذين انعم الله عليهم من النبيين و الصديقين ...»1 و آية شريفة: «و من يطع الله و رسوله يدخله جنات تجري من تحتها الانهار»2 پس اگر امامت از اركان ايمان و جزء اصول دين و موجب قبولي طاعات و دخول در بهشت بود، حتماً خداو 1. سورة نساء، آية 69. 2. سورة نساء، آية 13 و سورة فتح، آية 17.
در آيه شريفة «يا ايها الذين آمنوا اطيعواالله و اطيعوا الرسول و اولي الامر منكم‏ فان تنازعتم في شي‏ء فردوه الي الله و الرسول إن كنتم تؤمنون بالله و اليوم الاخر1» ابتدا امر به اطاعت از خدا، رسول و اولي الامر شده است، اما بعداً فقط خدا و رسول، مرجع حل تنازع معرفي شده‏ اند نه اولي الامر، كه اين مطلب دليل بر غير معصوم بودن اولي الامر است؟ 1. سوره نساء، آیه 59.
چرا علماء شيعه تقيه را از واجبات دين دانسته‏ و قسم عمده دين (نه دهم دین) را  زير چتر تقيه مى دانند؟ اين نظريه با توجه به روايات آنها از جمله اصول كافى، ج 2، ص 217- 219 است. در تعريف تقيه گفته اند: انسان با عمل و قول خود امرى را اظهار كند كه با درون و قلبش سازگار نباشد. در حالى كه طبق نظر اهل سنت اين امر از مصاديق نفاق و صفات منافقين است و در نتيجه غضب خداوند را نسبت به آنها به دنبال دارد.
جواب اجمالى: اولا: چه كسى گفته است كه عزادارى حرام است و اگر در مواردى مشتمل بر حرام باشد، علماى ما به طور صريح، فتوا به حرمت، و دستور به اجتناب از آن داده اند، و تحريفهايى كه در قضيه عاشورا در رفتار بعضى شيعيان نا آگاه ديده مى شود ربطى به مذهب تشيع ندارد، و علماى ما با آنها مقابله نموده و فرياد خود را عليه آنها سرداده اند. ثانياً: شفاعت شامل هر كس نمى شود و شمول شفاعت شرايط عديده اى دارد.
جواب اجمالى: اولا: بايد گفت بين شيعه واقعى و مدعى تشيع خلط شده است (و يا واقعاً مغالطه در كار است). ثانياً: تنها شيعه نيست كه اين اعتقاد را دارد بلكه روايات عامه هم بر اين مساله تصريح دارند مانند خورازمى، حاكم حسكانى و ... ثالثاً: هيچ شيعه اى نگفته است و نخواهد گفت كه هر مدعى تشيع وارد بهشت مى شود، بلكه براى شيعه اوصاف زيادى در روايات خود آنها آمده است مانند ايمان، عمل صالح و ... كه اگر آن اوصاف را دارا باشند به بهشت مى روند. جواب تفصيلى:
جواب اجمالى: طبق نظر تحقيق ايمان يك امر قلبى و نفسى است اگر چه بعضى اقرار و عمل صالح را به آن افزوده اند. عمل صالح: اگر چه ايمان يك امر قلبى است ولى تكامل و ارتفاع درجه ايمان در گرو عمل صالح است، چرا كه ايمان بدون عمل صالح همچون درخت بى ثمر است. جهاد: يكى از زير مجموعه هاى عمل صالح و از فروع مهم دين در نزد شيعيان است. شاهد بر آن علاوه بر آيات و روايات وارده از معصومين است. زهد: زهد به معناى بى رغبتى به دنيا است و در نزد شيعيان منزلت و جايگاه والايى دارد، شاهد بر آن سيره عملى و قولى ائمه (عليهم السلام) است. جواب تشريحى: